وضعیت تولید میگو در هرمزگان

وضعیت تولید  میگو در هرمزگان

تولید میگو در ایران از چند سال پیش کاهش یافته است . تولید میگو  تحت تأثیر چندین عامل  قرار گرفته است. بروز بیماری ویروسی در خوزستان (سال 1382-1381) و بوشهر (درسال1384) در استان سیستان و بلوچستان طوفان گونو در سال 1386 و بروز بیماری لکه سفید مزارع پروشی را به تعطیلی کشاند. در استان هرمزگان اگر چه مشکل بیماری وجود ندارد اما تولید از چند سال پیش تاکنون ثابت مانده و به سرعت افزایش پیدا نکرده است.

چندین عامل وجود دارد که تولید میگو را به صورت مستقیم یا غیر مستقیم تحت تأثیر قرار می‌دهند که عبارتند از:

-      تقاضای میگو در سطح جهانی، عرضه بازار، قیمت پائین و اقتصادی نبودن پرورش میگو

-      مدیریت بیماری و سلامت میگو

-      محدودیت رشد در گونه سفید هندی در مقایسه با گونه تازه معرفی شده وانامی

-      زیر ساختهای ضعیف و تولید کم

-        تکنولوژی آداپتاسیون ضعیف

-      هزینه تولید بالا، اثر بخشی پائین، ورودی زیاد و خروجی کم

-      وابستگی به واردات جهت مزارع پرورش میگو و مراکز تکثیر از قبیل غذای میگو، هواده و تجهیزات دیگر

بنابراین در این مقطع زمانی خیلی ضروری است که نگاهی داشته ‌باشیم به سیستم پرورشی، گونه‌های مورد پرورش حاضر و سلامت میگو، تجزیه و تحلیل جزئیات و گرفتن تصمیمات مهم تا کل حلقه‌های تولید میگو را بهبود ببخشد. وضعیت اقتصادی را برای پرورش‌دهندگان بهتر کنیم و اگر لازم باشد افراد دیگری را درگیر این صنعت نکنیم.در حال حاضر برای رقابت در بازارهای جهانی، مزارع پرورشی و کارگاههای تکثیر میگو از حلقه‌های خیلی مهم هستند. هزینه تولید هر پست لارو و هر کیلوگرم میگو در مزرعه می‌بایست کمتر شود و به لحاظ قیمت و کیفیت با استانداردهای جهانی قابل رقابت باشد. از چند سال پیش به دلیل استراتژی بازاریابی ضعیف و قیمت پائین میگو، پرورش‌دهندگان شدیداً مشتاق کاهش هزینه تولید به هر نحو ممکن در مزارع پرورشی هستند. در استان هرمزگان حدود 90%‌ پرورش‌دهندگان   از غذای دست‌ساز استفاده می‌کنند 

این پرورش‌دهندگان تنها تمرکز آنها بر پرورش میگو نیست بلکه فعالیتهای دیگری از قبیل خرید اجزاء و مواد اولیه برای ساخت غذای میگو، فرمولاسیون و ساخت غذا در مزرعه را نیز دنبال می‌کنند. بعد از برداشت بعضی پرورش‌دهندگان میگوی خود را پس از برداشت مستقیماً به بازارهای دبی می‌فروشند. خیلی از آنها نیز میگو را به کارخانه‌های عمل‌آوری داده و دنبال خریدار می‌گردند. در حالیکه بهترین نتیجه، زمانی عاید     می‌شود که هر یک از فعالیتهای بالا به مشاغل و حرفه خاص خود سپرده شود نه همه کارها را یک نفر انجام دهد. در حال حاضرامکان کاهش  هزینه تولید میگو در حد  کمترین مقدار خود است. هزینه‌های تولید، نمی‌تواند بیشتر از این کاهش یابد. برای بهبود وضعیت اقتصادی پرورش‌دهندگان بایستی تولید میگو در هکتار افزایش یابد یا تولید کلی افزایش داده شود و یا سایز میگو بیشتر گردد. گونه سفید هندی محدودیت در رشد و تراکم دارد. تنها راه برای رسیدن به تولید بالاتر و سایز بزرگتر میگو بایستی در جستجوی گونه‌های دیگر جایگزین سفید هندی بود. گونه وانامی می‌تواند جایگزین خوبی برای میگوی سفید هندی باشد.

برای افزایش سایز میگو و تولید، نکات زیر بایستی به آنها توجه شود:

1-  زیر‌ساخت و تجهیزات  قابل دسترسی در مزرعه از قبیل ظرفیت پمپ کردن آب، هواده‌ها، عمق آب، سیستم فیلتراسیون و غیره مناسب باشد

2-  یک گونه مناسب انتخاب شود، گونه سفید هندی محدودیت در رشد و تراکم دارد که از سال 1388 اقدام به پرورش گونه وانامی  شده است

3-   مهارت تکنیکی و مدیریتی کارگران و افراد شاغل در مزرعه بایستی بهبود داده شود

4-   کیفیت پست‌لارو میگو و قابلیت دسترسی به آن بایستی اطمینان بخش شود

5-   یک غذای با کیفیت خوب و متناسب با گونه مورد پرورش بایستی استفاده شود