وضعیت قیمت میگوی پرورشی در ویتنام

وضعیت قیمت میگوی پرورشی در ویتنام

پس از یک دوره طولانی کاهش، قیمت میگو ی پرورشی در حال حاضر  به بالاترین سطح خود در 20 ماه گذشته رسیده است! این روند صعودی را می توان به عوامل متعددی نسبت داد:

عرضه محدود: در زمانی که قیمت ها کاهش یافته بود ، برخی از پرورش دهندگان میزان تولید  خود را کاهش داده و یا استخرهای خود را خالی گذاشته اند.  که این موضوع و همراه با شیوع بیماری هایی مانند EHP و WSSV در برخی از مناطق مهم پرورشی ، کمبود میگو را تشدید کرد

تقاضای بازار صادرات: بازارهای صادراتی کلیدی در حالی که برای فصل تعطیلات آماده می شوند، تقاضای میگو را افزایش داده است . صنعت میگوی ویتنام  در 9 ماهه امسال 2.8 میلیارد دلار صادرات داشته که نسبت به سال گذشته 10.5 درصد افزایش داشته است.

افزودنی اسیدی کننده ها( acidifiers) در خوراک حیوانات آبزی

افزودنی  اسیدی کننده ها( acidifiers) در خوراک حیوانات آبزی

اسیدی کننده های رایج مورد استفاده در خوراک آبزیان شامل اسیدهای آلی مانند اسیدهای استیک، سیتریک، فرمیک و لاکتیک است. این اسید کننده ها نقش مهمی در بهبود جذب مواد مغذی و سلامت کلی آبزیان  دارند.

سطح بهینه اسیدی کننده ها در خوراک آبزیان بسته به ترکیب خاص و گونه هدف متفاوت است. به عنوان مثال، مطالعه ای بر روی ماهی تیلاپیا نیل، کفال راه راه و گربه ماهی آفریقایی نشان داد که ترکیب 3گرم بر کیلوگرم از یک ترکیب اسیدی کننده چندگانه باعث به حداکثر رساندن عملکردتولید ماهی می شود و تولید را از 1171 کیلوگرم در هکتار به 1586.5 کیلوگرم در هکتار افزایش می دهد

مکانیسم های عمل

بهبود قابلیت هضم: اسیدی‌کننده‌ها pH معده را کاهش می‌دهند و ترشح آنزیم پانکراس را تحریک می‌کنند که هضم مواد مغذی را بهبود می‌بخشد.

مهار پاتوژن: آنها پاتوژن های مضر را مهار می کنند و میکروبیوم روده سالم تری را بوجود می آورند  که برای جذب مواد مغذی ضروری است

منبع انرژی: اسیدهای آلی می توانند به عنوان منبع انرژی عمل کنند و بهره وری تغذیه بالا میبرند

تأثیر بر عملکرد رشد

افزایش نرخ رشد: مطالعات نشان می‌دهد که رژیم‌های غذایی حاوی اسیدی‌کننده‌ها منجر به افزایش قابل‌توجه در افزایش وزن وبهبود  ضریب تبدیل خوراک می‌شوند

استفاده از ترکیب اسیدی‌کننده ترکیبی منجر به افزایش 23.3 درصدی سود خالص تولید ماهی شد

در حالی که اسیدی‌کننده‌ها مفید هستند، اثربخشی آنها بسته به ترکیب رژیم غذایی خاص و گونه‌های ماهی می‌تواند متفاوت باشد، که نشان‌دهنده نیاز به رویکردهای مناسب در تغذیه آبزی پروری است.

ملاحظات کلیدی برای استفاده از پروبیوتیک ها در آبزی پروری

 ملاحظات کلیدی برای استفاده از پروبیوتیک ها در آبزی پروری

محصولات بیولوژیکی نوشدارو نیستند و اثربخشی آنها چه محصولی با کیفیت بالا باشد و چه ارزان قیمت به نحوه استفاده از آنها بستگی دارد. برای اطمینان از استفاده مؤثر، آبزی پروران باید نکات زیر را در نظر بگیرند:

1. اجزاء، اشکال و انواع پروبیوتیک ها

- اجزاء: پروبیوتیک ها حاوی باکتری های مفیدی مانند باسیلوس، لاکتوباسیلوس، نیتروزوموناس و نیتروباکتر به همراه مواد مغذی از جمله مونوساکاریدها، نمک های کلسیم و نمک های منیزیم که در  فعالیت باکتری ها موثر هستند

. اشکال: پروبیوتیک ها به طور معمول به دو شکل مایع و پودری وجود دارند. پروبیوتیک های پودری معمولاً دارای غلظت بالاتری از باکتری های مفید هستند  در حالی که پروبیوتیک های مایع غلظت کمتری دارند

انواع: یکسری پروبیوتیک های برای درمان محیطی و محیط اب استفاده میشوند مانند باسیلوس به عنوان باکتری اولیه عمل میکنند و دسته دیگر  آنهایی هستند که باید با خوراک آبریان استفاده شود مانند  لاکتوباسیلوس به عنوان باکتری اولیه) که  مخلوط با غذا قابل استفاده است .

.2- اثرات پروبیوتیک ها در آبزی پروری 

 2.1. اثرات بر آب استخر پرورش 

    رشد میکروارگانیسم های مفید را تحریک میکند. 

    رقابت با میکروارگانیسم های مضر ، تثبیت محیط استخر. 

    کمک به تجزیه مواد آلی مانند خوراک اضافی، جلبک ها و ریزه هاو تبدیل ان  به اشکال غیر سمی برای ماهی و میگو. 

    مواد مضر مانند آمونیاک (NH3) و نیتریت (NO2-) را به اشکال غیر سمی مانند آمونیوم (NH4+) و نیترات (NO3-) تبدیل میکند، بنابراین کیفیت آب و شرایط کف استخر را تثبیت می کند. 

2.2. تاثیر بر دستگاه گوارش ماهی و میگو: 

    رشد باکتری های مفید را تقویت کرده و تعداد باکتری های بیماری زا را در روده کاهش می دهد. 

    کمک به متابولیسم، تولید ویتامین و جذب  مواد مغذی از خوراک، تامین انرژی برای آبزی . 

    آنتی بیوتیک ها، آنزیم ها یا مواد شیمیایی تولید میکنند  که پاتوژن ها را سرکوب کرده یا از بین می برند و مقاومت حیوانات را افزایش می دهند. 

    تحریک رفتار تغذیه ای و  بهبود کارایی خوراک.

3-اصول استفاده از پروبیوتیک ها: 

توجه: از مصرف همزمان پروبیوتیک ها با آنتی بیوتیک ها یا مواد شیمیایی ضد میکروبی خودداری کنید زیرا ممکن است باکتری های مفید موجود در پروبیوتیک را غیرفعال کنند. 

    دوز توصیه شده را دنبال کنید؛ لزوما استفاده بیشتر توصیه نمی شود . 

    برای پروبیوتیک‌های پودری، آن‌ها را در آب حوضچه حل کنید و به صورت اختیاری ملاس اضافه کنید، سپس 2 تا 4 ساعت قبل از استفاده به شدت هوادهی کنید تا زیست توده باکتریایی افزایش یابد. 

    برای پروبیوتیک های مایع، قبل از استفاده به صورت بی هوازی تخمیر کنید تا زیست توده افزایش یابد. 

   برای نتیجه بهتر  پروبیوتیک ها را بین ساعت 8 تا 10 صبح در روزهای آفتابی و روشن با سطح اکسیژن محلول بالا  استفاده کنید. 

    به طور منظم از پروبیوتیک ها برای حفظ تراکم باکتریایی مناسب، کنترل آب و محیط های کف استخر، تثبیت شرایط حوضچه، و جلوگیری از باکتری های بیماری زا، جلبک های مضر و عوامل بیماری زا بالقوه استفاده کنید.

. 4-عوامل مؤثر بر اثربخشی پروبیوتیک:  

    اکسیژن محلول: باکتری های هوازی (باسیلوس) و هوازی سخت (باکتری های نیترات) برای اثربخشی به اکسیژن محلول کافی نیاز دارند. سطوح پایین اکسیژن کارایی را کاهش می دهد. 

    قلیائیت و شوری: آب با قلیاییت 80 تا 150 میلی گرم در لیتر pH را ثابت نگه می دارد، در حالی که آب با 50 میلی گرم در لیتر باعث نوسانات pH و کاهش اثربخشی پروبیوتیک می شود. شوری بیش از حد می تواند رشد باکتری ها را مهار کند یا باکتری ها را از بین ببرد. 

    آب و هوا: آب و هوا بر رشد جلبک، رنگ آب و اثربخشی پروبیوتیک تأثیر می گذارد. پروبیوتیک ها در شرایط روشن صبح بهترین عملکرد را دارند. 

    مواد مغذی: ویتامین C برای تبدیل موثر N-NH3 به NO3 برای باکتری های نیترات ضروری است

5-زمان و دفعات استفاده: 

    برای نتایج مطلوب از ابتدای فصل از پروبیوتیک ها استفاده کنید. در شروع فصل، هر 7 تا 10 روز یکبار استفاده کنید. از اواسط تا اواخر فصل هر 3-4 روز یکبار استفاده کنید زیرا میگو رشد می کند و ضایعات بیشتری را آزاد می کند. 

    پروبیوتیک‌هایی که از اواسط فصل تا پایان استفاده می‌شوند، نسبت به آنهایی که از ابتدا استفاده می‌شوند، تأثیر کمتری دارند. 

    پروبیوتیک ها معمولاً اثر فوری ندارند. بنابراین، برای موارد اضطراری استفاده نمی شود، بلکه برای پیشگیری یا تثبیت حوضچه پس از درمان بیماری / محیط زیست استفاده می شود.

6-مقدار مصرف: 

    به دستورالعمل های سازنده توجه کنید  

    استفاده بیش از حد می تواند تعادل اکولوژیکی را مختل کند و به آبزی  استرس وارد کند. 

    استفاده کم ممکن است منجر به اثربخشی ناکافی شود.

7-کشت برای افزایش زیست توده باکتریایی: 

    برخی از پروبیوتیک ها برای افزایش تعداد باکتری ها نیاز به کشت دارند. کشت بی هوازی برای جلوگیری از آلودگی ضروری است. 

    پروبیوتیک‌های با تراکم باکتریایی بالا ممکن است مستقیماً استفاده شوند، اما باید قبل از استفاده با آب مخلوط شده و هوادهی شوند. 

8- سایر عوامل مؤثر بر اثربخشی پروبیوتیک: 

    تک یاخته ها بیش از حد می توانند باکتری ها را مصرف کنند و تراکم پروبیوتیک را کاهش دهند. 

    استفاده همزمان از عوامل ضد میکروبی، آنتی بیوتیک ها یا تغییرات آب می تواند اثربخشی پروبیوتیک را کاهش دهد. 

پروبیوتیک ها را دور از نور مستقیم خورشید نگهداری کنید تا از کشتن میکروارگانیسم های مفید جلوگیری کنید. قسمت های استفاده نشده را محکم ببندید تا از رطوبت و جمع شدن جلوگیری شود. محصولات معتبر و با  کیفیت انتخاب کنید و اطمینان حاصل کنید که برای استفاده در منطقه شما تهیه شده باشد 

بهترین روش ها برای پیشگیری از بیماری میگو :

بهترین روش ها برای پیشگیری از بیماری میگو :

1. غربالگری پرورش دهندگان برای EHP و سایر تهدیدات بیماری:

مطالعات نشان داده که مهمترین چالش پیش روی صنعت پرورش میگو در دنیا بحث بیماری های میگوی پرورشی است. اهمیت و شناخت اولیه برخی از مهمترین بیماری هایی که موجب کاهش تولید در دنیا شده است از ضروریات دانش آبزی پروران در مزارع پرورش میگو است. انگل درون سلولی hepatopenaei Enterocytozoon ( (EHPیکی از مهمترین بیماری هایی است که آبزی پروران را دچار مشکل کرده و باعث کاهش زیادی در تولید بسیاری از مناطق جنوب شرق آسیا در سالهای اخیر شده است. حضور این انگل که از خانواده قارچ ها می باشد در بسیاری از گونه های تجاری میگو و همچنین میگوی پا سفید گزارش شده است. این انگل دلیل اصلی کاهش میزان رشد در میگوها بوده و با مختل کردن فرایند هضم وجذب در بدن ، میگوها ضعیف و مستعد به انواع بیماری ها می گردند. این انگل از طریق خوراکی ، آب و سایر میگوها به راحتی منتقل شده و حتی در شرایط بستر استخرها به دلیل دیواره مقاوم ایجاد شده در اسپور تا یکسال قابلیت زنده مانی دارند. بهترین راهکارهای کاهش میزان اسپور در استخرها ، مدیریت مناسب پرورش ، تهیه لاروهای عاری از این بیماری و آماده سازی مناسب استخر میباشد

اهمیت:

 غربالگری مولدین برای این انگل  و سایر تهدیدات بیماری بالقوه برای به حداقل رساندن خطر بیماری در تولید لارو و افزایش امنیت زیستی در هچری میگو بسیار مهم است.

توصیه:

 برای ارتقای سلامت میگو و کاهش خطر بیماری از رژیم های غذایی با کیفیت بالا استفاده کنید.

2. غربالگری خوراک بروداستاک :

 پلی کتهای زنده مورد استفاده برای تغذیه مولدین می توانند حامل EHP باشند که بر راندمان تخم ریزی تأثیر می گذارد.

راه حل:

 تغذیه پلی کت های منجمد یا پاستوریزه یا پلی کت های SPF (بدون پاتوژن خاص) را برای از بین بردن ورود EHP در نظر بگیرید.

3. سیست آرتمیا آلوده:

 سیست های آرتمیا مورد استفاده در هچری ها ممکن است با اسپورهای EHP و سایر عوامل بیماری آلوده شوند.

راه حل:

 برای کاهش خطرات عفونت در تولید لارو، از سیست های آرتمیا بدون پاتوژن خاص یا غربالگری آلاینده ها استفاده کنید.

4. غربالگری پس از لارو (PLs):

 وضعیت سلامتی پست لارو را برای EHP و سایر عوامل بیماری ذکر شده قبل از خروج  آنها از هچری  آزمایش کنید.

توجه: آزمایش اطلاعاتی در مورد وضعیت سلامتی میگو در هچری   ارائه می دهد، اما اگر مزارع قبلاً آلوده شده باشند، خطر را از بین نمی برد.

5. نظارت منظم:

 رشته های مدفوع مولدین و پست  لارو را از نظر EHP بررسی کنید. مصرف خوراک و نرخ رشد را از نزدیک بررسی کنید.

هدف:

 تشخیص زودهنگام عفونت می تواند پرورش دهندگان  را در اتخاذ تدابیری برای کاهش خسارات اقتصادی و مدیریت موثر امنیت زیستی راهنمایی کند.

تحلیل وضعیت اینده بازار میگوی پرورشی

تحلیل وضعیت اینده بازار میگوی پرورشی

همه می دانیم که وضعیت بازار جهانی میگو مناسب نیست و تمام پرورش دهندگان میگوی دنیا و حتی پرورش دهندگان اکوادوری با این واقعیت کنار آمده اند که نمی بایست وضعیت خود را با سال قبل مقایسه کنند.

ما هم که تافته جدا بافته ای از همه اقتصادهای دنیا هستیم و همواره نوسانات جهانی اثرات منفی بیشتری بر ما دارد از این جریان مستثنی نیستیم و لذا نباید چشم بر واقعیات ببندیم.

از سوی دیگر تورم داخلی، افزایش قیمت خوراک و از همه بدتر شیوع بیماری و زیان های ناشی از آن گریبان صنعت میگوی ما را گرفته و قدرت چانه زنی در بازار را بیش از گذشته کاهش داده است.

با تمام این واقعیت ها نمی توان دست روی دست گذاشت و از فروش میگو بدان امید که معجزه ای رخ می دهد منصرف شد. بعضاً مشاهده می شود که برخی از پرورش دهندگان و شرکای آنها (اعم از تولیدکنندگان خوراک، صادرکنندگان و یا تامین کنندگان مالی) به امید همین معجزه و یا افزایش قیمت ارز در ماه های آتی تمایل به فروش محصول را ندارند.

این بزرگترین اشتباه و سمی مهلک برای صنعت است؛ چرا که اولا هیچ گزارش مثبتی از بهبود بازار جهانی در کوتاه مدت در ریفرنس ها وجود ندارد و ثانیا تقریباً تمام تجارب قبلی نشان داده که نگهداری میگو در سردخانه ها هیچ گاه هدف های مدنظر در فروش یا درآمد بهتر را تامین نکرده است.

این استراتژی یعنی نگهداری میگو و عدم فروش آن تنها در یک صورت قابل توجیه است و آن این که امیدی به بهبود بازار جهانی و افزایش قیمت ها وجود داشته باشد و همان گونه که اشاره شد این فرض در شرایط کنونی متصور نیست، خصوصاً آن که فعلاً عدم امکان  صادرات به کشورهای جنوب شرق آسیا و چین اولویت صادرات ما را به روسیه تغییر داده و به دلیل ضعف بازار روسیه تحقق این فرض برای ما در کوتاه مدت چندان محتمل نیست.

از سوی دیگر با توجه به افت کمی و کیفی و هزینه نگهداری محصول در سردخانه ها هزینه نهایی باز هم افزایش خواهد یافت که به هیچ وجه قابل توجیه نمی باشد.

به نظر می رسد که حتی اگر به امید افزایش قیمت ارز هم ترجیح به نگهداری محصول توجیه داشته باشد باز هم فروش محصول در شرایطی که هنوز کورسویی از امید به بازار روسیه وجود دارد بهترین گزینه است؛ بدان معنا که پرورش دهنده و سرمایه گذار می توانند ارز حاصل از فروش را ذخیره و چنانچه واقعاً تعدیل نرخ ارز محقق گردید از منفعت آن بهره مند شوند.

نهایتاً به عنوان توصیه آخر پیشنهاد می کنیم که با استفاده از آخرین فرصت های باقی مانده فروش محصول، صاحبان کالا، میگو را به ارز تبدیل کرده و به جای نگهداری محصول در سردخانه، ارز فروش صادراتی خود را ذخیره نمایند

اقتباس از سایت اتحادیه تولید و تجارت آبزیان نویسنده و تحلیل گر جناب اقای دکتر علی اکبر خدایی