میگو سالم ترین غذای جهان

میگو سالم ترین غذای جهان
.میگو یک منبع بسیار غنی از ویتامین D ویتامنی 12 B و سلنیوم بوده و مقدار ناچیزی چربی و کالری دارد. میزان پروتئین موجود در هر 120 گرم میگو حدود 7/23 گرم می باشد (که 7/47 درصد از نیاز روزانه را تامین می کند). میگو همچنین به عنوان یک منبع غنی از آهن ، ویتامین B3 (نیاسین) شناخته شده است. ترکیبات ویچه مواد غذایی میگو آن را به عنوان یک غذای بسیار مناسب برای کمک به تنظیم قند خون تبدیل کرده و با مصرف آن می توان مقادیر مناسبی ویتامین B12 دریافت نموده بدون اینکه چربی بالایی به بدن وارد کند. میگو فواید بسیاری برای عروق و سیستم گردش خون در بدن دارد. بسیاری از مردم نگران چربی و کلسترول موجود در میگو هستند. میگو حاوی چربی بسیار کمی است. اما کلسترول بالایی دارد (حدود 200 میلی گرم در 100 گرم یا 12 میگوی بلند قد آب پز شده) برخی از مردم خوردن میگو را اختصاصاً به دلیل کلسترول بالای آن کنار گذاشته اند. اما بر اساس مطالعات انجام شده در مورد میگو و کلسترول خون، نخوردن میگو تنها به این دلیل عاقلانه نیست.

با مصرف 120 گرم میگو، شما می توانید 4/70 درصد از نیاز روزانه به ویتامین B12 و 8/10 درصد از مقدار ویتامین B6 مورد نیاز بدن را تامین کنید. این دو نوع ویتامین B در ثابت نگه داشتن سطح هوموسیستئین بدن بسیار موثر می باشند. هوموسیستئین ، مولکولی است که می تواند مستقیماً به دیواره رگ ها آسیب برساند و یک عامل مهم در بالا بردن خطر بیماریهای قلبی عروقی می باشد. به علاوه، میگو منبع بسیار خوبی از اسیدهای چرب امگا 3 می باشد. اسیدهایی که بدن را از ابتلا به بیماریهای عروقی محافظت می کند. نکته قابل توجه آن است که این اسیدها به عنوان عامل ضد التهاب در بدن عمل کرده و مانع از لخته شدن خون در رگ ها می شوند. 120 گرم میگو 2/8 درصد از نیاز روزانه بدن شما به این اسیدهای چرب را تامین می کند. خاصیت ضد سرطانی سلنیوم میگو یک منبع عالی از سلنیوم است که با مصرف 120 گرم آن 7/81 درصد از نیاز روزانه بدن به این عنصر تامین می شود. شواهد به دست آمده از تحقیقات و آزمایشهای انجام شده نشان می دهد که یک رابطه معکوس بین مصرف سلنیوم و شیوع سرطان وجود دارد. شواهدی موجود است که سلنیوم DNA را ترمیم کرده و مانع از آسیب وارده به سلولها می شود. به علاوه از تکثیر سلولهای سرطانی نیز جلوگیر کرده از مرگ سلولی می کاهد و سیستم ایمنی بدن را برای حذف سلول های فرسوده و غیر عادی تحریک می کند. به نقل از پایگاه اطلاع رسانی پژوهشکده میگو ی کشور -بوشهر http://isrc.ifro.ir

کوددهی استخرپرورش میگو

کوددهی:

به منظور افزایش تراکم فیتوپلانکتون، کوددهی یا اضافه کردن مواد مغذی مکمل به خاک و آب استخرهای پرورش میگو کاملاً ضروری است .به طور اساسی دو نوع کود با توجه به منبع اصلیشان وجود دارد. کیفیت کودها بستگی به نسبت نیتروژن، فسفر، پتاسیم(NPK) دارد.

1- کودهای آلی

این نوع از کودها عمدتاً با منشأ گیاهی و حیوانی هستند. و  در صد خیلی کمی از مواد مغذی
NPK دارند. اما کاربردشان سبب آزادسازی مواد مغذی درآب بتدریج و مداوم شده و باعث توسعه جمعیت میکروبی بعنوان اولین زنجیره غذایی در آب می‌گردد. بنابراین سبب بلوم پلانکتونی خوب همراه با تحکیم بقای زو پلانتکونی می‌گردد.

2- کودهای غیر آلی یا معدنی

کودهای غیر آلی یا شیمیایی با درصد ویژه‌ای از مواد مغذی در کارخانه تولید می‌شوند. بر طبق میزان بارور کننده در کودها به صورت زیر دسته‌بندی شده‌اند.

1-    کودهای نیتروژنه  2- کودهای فسفاته  3- کودهای پتاس

به دلیل اینکه آب دریا پتاسیم کافی دارد برای بلوم پلانکتونی تنها کودهای نیتروژنه و فسفاته (اوره و سوپر فسفات مونو) در استخرهای پرورش میگو استفاده می‌شود. میزان اولیه برای بدست آوردن نیتروژن ppm95/0 و فسفر ppm11/0 است. اوره و مونوسوپر فسفات می‌تواند به نسبت 3 به یک یعنی 15 کیلو به 5 کیلو استفاده شود. در pH بالاتر از 5/8 و شوری بالا اوره و مونو سوپر فسفات بهتر ترکیب می شوند و در آب لب شور در pH کمتر از 8 اوره و دی آمونیوم فسفات استفاده می‌شود. مقدار کود مورد نیاز 3-2 ساعت قبل از استفاده حل شود و کاملاً مخلوط شده و در سرتاسر استخر در روز آفتابی قبل از 12 ظهر استفاده گردد. اگر چه ترکیب پلانکتونی مزارع پرورشی تیاب خوب است همانطور که آب دریا ترکیب پلانکتونی خوب و ترکیب مواد مغذی مناسبی دارد. تنها بعد از پمپ کردن آب دریا به استخر، یک یا دو بار کود شیمیایی می‌تواند به میزان ppm2-1 استفاده شود. اگر بلوم پلانکتونی پایداری بدست نیاید یا زیاد نوسان داشته باشد ترکیبی از سبوس برنج و ملاس (از هرکدام kg10) می‌تواند با 200 گرم مخمر نانوایی به مدت 48-24 ساعت مخلوط شده و سپس استفاده شود.برای بهبود کیفیت آب، خیلی ضروری است که بلوم پلانکتونی خوبی در آب استخر پرورش میگو وجود داشته باشد و در سراسر دوره پرورش برای یک تولید موفق بایستی بلوم نگه داشته شود. بلوم فیتوپلانکتونی آب، آب را رنگی می‌نماید و تیرگی پلانکتون و افزایش تعداد آن با نفود در ستون آب از فتو‌سنتز جلوگیری می‌نماید. بلوم فیتوپلانکتون از گیاهان ذره‌بینی کوچکی که در آب شناور هستند تشکیل می‌شود. یک استخر با بلوم فیتوپلانکتونی خوب سبب توسعه زوپلانکتونی که جانوران کوچک ذره‌بینی هستند که از فیتو پلانکتونها تغذیه می‌کنند و خود آنها به عنوان غذای طبیعی اولیه لاروهای میگو مصرف می‌شوند. زوپلانکتونها به خوبی در استخرهای دارای بار آلی رشد می‌کنند و از فیتوپلانکتونهای مرده، دتریتوس ها، غذاهای مصرف نشده، مواد دفعی میگوها و غیره تغذیه می‌کنند. رشد فیتوپلانکتونی و همچنین زوپلانکتونی می‌تواند بوسیله استفاده از کودهای آلی و شیمیایی افزایش یابد. بلوم فیتوپلانکتونی ثابت در استخر پرورش میگو تعداد زیادی فاکتور‌ها را کنترل می‌کند که خلاصه آن به صورت زیر است:

1-    یک بلوم فیتوپلانکتونی ثابت میزان پارامترهای آب از قبیل اکسیژن محلول، pH و دما را کنترل   می‌نماید.

2-  بلوم فیتوپلانکتونی منبع اندازه‌گیری اکسیژن در استخر پرورش میگو است که طی روز بوسیله فتوسنتز اکسیژن تولید می‌کنند و بخشی از آنرا در شب مصرف می‌نمایند.

3-    منابع تغذیه‌ای در استخر هستند که به طور مستقیم و غیر مستقیم بعنوان غذای طبیعی در استخر مصرف می‌شوند.

4-    کیفیت آب و محیط استخر را بوسیله جذب مواد معدنی و مکانیسم‌های دیگر ثبات می‌دهد.

5-  اثرات سمی آمونیاک، نیتریت، نیترات و سولفید هیدروژن را کاهش می‌د‌هد و همچنین دی اکسید کربن را طی روز کاهش می‌دهد.

6-    فیتوپلانکتونها فلزات سنگین از قبیل آهن و سایر عناصر دیگر را جذب می‌کنند.

7-  توسعه جلبکهای سبز آبی کفزی و جلبک‌های رشته‌ای را بوسیله ممانعت از تابیدن نور خورشید به کف استخر محدود می‌نماید. همچنین بعضی پلانکتونها مثل کلرلا فاکتورهای بازدارنده ویبریو تولید می‌نمایند.

8-    بلوم فیتوپلانکتونی یک شاخص محیطی بر عمل معدنی شدن ویوتریفیکاسیون است.

عواملی که سبب کنترل توسعه بلوم پلانکتونی در استخر پرورش میگو می‌شود عبارتند از:

1-    حاصلخیزی خاک و آب و آن بستگی دارد به ترکیب موجود در آب و خاک و غنی بودن از مواد مغذی شان

2-    میزان استفاده از کودهای آلی و شیمیایی

3-    میزان نور خورشید

4-    پارامترهای آب از قبیل شوری، آلکالینتی، pHو دما

5-    مقدار بارآلی درکف استخر و میزان تعویض آب

6-    میزان فیتوپلانکتون وارد شده در آب

7-    تغذیه زوپلانکتونی

 پرورش‌دهندگان  باید توجه داشته باشند که  بلوم پلانکتونی مناسبی را در عمق آب 2/1 متر فراهم نموده سپس برای ذخیره‌سازی برنامه‌ریزی نمایند.

کوددهی قدم به قدم

قدم اول- استخر را 50-40 سانتیمتر پر کنید و بعد از 48-24 ساعت تخلیه نمائید.

قدم دوم- بعد از شستشوی استخر به مدت یک روز استخر را خشک نمائید و بطور مناسب خروجی را ببندید و اجازه ندهید آب به داخل استخر برگردد.

قدم سوم- روز سوم یا چهارم استخر را 90-70 سانتیمتر آبگیری نمائید و مقدار ppm2 کود استفاده نمایید.  (اوره 16 کیلوگرم در هکتار و مونوسوپر فسفات 4 کیلوگرم در هکتار به نسبت 4:1)

قدم چهارم- روز پنجم 40-30 سانتیمتر آبگیری نمائید و در عمق 2/1-1 متر و شفافیت زیر cm50       می‌توانید برای ذخیره‌سازی برنامه‌ریزی نمائید.

قدم پنجم- روز ششم یا هفتم می‌توانید استخرها را با پست‌لارو سالم 12pl و بالاتر تا 18pl ذخیره‌سازی نمائید.

مشاهد شده است تعداد کمی از پرورش‌دهندگان این برنامه را رعایت می‌نمایند. خیلی از پرورش‌دهندگان برنامه مناسبی برای ذخیره‌سازی ندارند. بعضی پرورش‌دهندگان فوراً آب را به داخل استخر پمپ کرده و در عمق کم آب یا بدون بلوم پلانکتونی در سطح شفافیت خیلی بالای استخر لارو را ذخیره‌سازی می‌نمایند.

آماده‌سازی استخرپرورش میگو

آماده‌سازی استخر

آماده‌سازی استخر یکی از جنبه‌های مهم پرورش میگو است. غذا، کود، پلانکتون، ضایعات میگو و رسوبات از دوره تولید قبلی بارآلی کف استخر را می‌سازند بنابراین خیلی ضروری است که کف استخر را به اندازه کافی تمیز و سالم نگه داریم. شیب مناسب کف و دایکها برای انتقال بیوماس میگو مهم است.در سیستم پرورشی در استخرهای خاکی، خاک کف اغلب باعث افزایش باروری اولیه در استخر می‌شود بنابراین تولید میگو بیشتر خواهد شد. ارگانیسم‌های طبیعی یکی از مهمترین منابع غذایی در استخر هستند. آنها غنی از پروتئین، ویتامین و مواد معدنی و دیگر عناصر ضروری برای رشد است که غذای مصنوعی به تنهایی نمی‌تواند کامل باشد. به هر حال تولید میگو در استخر همچنین بوسیله خرابی کیفیت آب، مدیریت نامناسب استخر یا حضور شکارچیان در استخر تحت تأثیر واقع می‌شود. بنابراین آماده‌سازی استخر، اولین قدم به سوی تولید بهتر میگو است. در سیستم پرورشی نیمه متراکم همیشه توصیه می‌شود برای حفظ تولید طبیعی فیتوپلانکتونی طی دوره پرورش استخرها آماده‌سازی شوند. در هرمزگان و مزارع پرورشی تیاب بعد از دوره پرورش قبلی استخرها برای خشک شدن با نور خورشید به آیش گذاشته می‌شوند. اگر  بعد از برداشت  استخرها شستشو داده نشوددارای  خاک سیاه بوده  و خشک و اکسیده میشود .در تعدادی از مزارع کانال زهکش بالاست یا هم سطح با کف استخر و زمانیکه خروجی باز می‌شود آب وارد استخر می‌شود و تبدیل به بستری از نمک می‌گردد. بعضی از استخرها نیز ماهی و شکارچیان دیگر دارند. توصیه می‌شود نمک کف استخر با بیل جمع‌آوری و چندین بار شستشو داده شود. همچنین پیشنهاد       می‌شود کلرین با دوز ppm15-10 برای کشتن ماهی و شکارچیان دیگر استفاده شود.

بهبود کیفیت آب و ذخیره‌سازی:

در پرورش میگو کیفیت آب به جنبه‌های میکروبیولوژیکی، شیمیایی و فیزیکی آب بر می‌گردد و بهبود پارامترها برای رشد و بقای میگو نیاز است.

فیلتراسیون:

در برخی مزارع  فیلتر نمودن آب واقعاً ضعیف انجام می‌شود. در خیلی از مزارع مشاهده شده است که یا محفظه فیلتر کوچک است یا فیلتر وجود ندارد و در ورودی استخرها جایگاهی برای گذاشتن تور فیلتر وجود ندارد.در سالهای قبل تنها فیلترهای با چشمه mm1 استفاده می‌شده است که فیلتر با چشمه mm1 می‌تواند تنها جلوی ورود ماهیان بزرگ و میگوهای بزرگ را بگیرد اما نه لارو یا تخم ماهی و میگو را، بنابراین توصیه می‌شود به همه پرورش‌دهندگان تا از ورود ماهی یا میگوهای وحشی یا شکارچیان دیگر طی دوره پرورش جلوگیری شود. آنها بایستی تور 500 میکرونی استفاده کنند و پس از آن 300 میکرون در ورودی همه استخرها. توصیه می‌شود حداقل یک تور mm5/0 یا با چشمه 500میکرونی یا در کانال آبرسان یا در ورودی استخرها استفاده نمایند.بدلیل گل‌آلودگی آب و مقدار زیاد ذرات معلق در آب، خیلی از پرورش‌دهندگان برای استفاده از توری 5/0 میلیمتری مقاومت می‌کنند و تنها تعداد کمی از پرورش دهندگان حدود 20% از توری 5/0 میلیمتری با شستشوی مناسب استفاده می‌کنند.

تولید پایدار میگو و مدیریت سلامت آن در استان هرمزگان

تولید پایدار میگو و مدیریت سلامت آن در استان هرمزگان

مدیریت سلامت میگو

بیماریها یکی از بزرگترین موانع آبزی‌پروری پایدار هستند. بیماریهای میگو از بحثهای خیلی پیچیده هستند که با مدیریت خوب و مدیریت مناسب سلامت میگو قابل کنترل می‌باشند. مدیریت سلامت میگو از جنبه‌های خیلی مهم پرورش میگو است. مدیریت سلامت میگو یک مفهوم گسترده است که باعث می‌شود میزبانها و بیماریزاهای محیطی را بشناسیم و مدیریت نمائیم. خیلی سخت است که خطر بیماری را از آبزی‌پروری بطور کامل حذف نمائیم زیرا بیماریزاها در هر جایی قابل دسترس و منتظر فرصت هستند. هدف بایستی کاهش خطر بیماری باشد و تأثیر آن عبارتست از:

-         عملیات علمی ساده برای کاهش احتمال

-         معرفی عامل بیماری از طریق لاروهای میزبان

-         تکثیر عامل بیماری‌زا و شیوع بیماری

-         و تبعات بعدی آن

چالشها

در صنعت پرورش میگو چالشهای زیادی وجود دارد. صنعت پرورش میگو یک ساختار سازمان یافته زنجیری است. حلقه‌های زیادی در این صنعت وجود دارد. از قبیل مراکز تکثیر میگو، پرورش‌دهندگان، عمل آوران و سازمانهای دولتی و غیره، بنابراین هر ساله چالشهای زیادی فراروی این صنعت قراردارد. نیازهای اساسی برای پرورش میگوی پایدار عبارتند از:

·        منابع انسانی ماهر کافی

·        سیستم اطلاعاتی مناسب و هماهنگی بین حلقه‌های مختلف این صنعت

·        زیر‌ساخت مناسب برای غربال کردن و تشخیص تک تک مشکلات

·        وفق دادن یا همراه شدن با فن‌آوریهای جدید

·        افزایش کارایی، تولید بیشتر با هزینه تولید کمتر

آگاهی از خطر و راه حل

استفاده از مواد شیمایی و محصولات سالم همان مدیریت سلامت میگو نیست. دانش پایه شناخت میگو و نیازهایش برای کاهش استرس میگو و ارتقای روشی برای مدیریت بهتر سلامت میگو ضروری است.

نیاز به علم در هر مرحله از جمع‌آوری مولد، مدیریت تکثیر میگو و عملیات پرورش میگو وجود دارد.

خطر منفرد و راه حل منفرد وجود ندارد. مثالهای خوبی وجود دارد از قبیل بیماریهای ویروسی میگو نظیر لکه سفید در مزارع پرورشی در آبادان و بوشهر‌. برای تولید پایدار، آگاهی و علم در همه حلقه‌ها بسیار مهم است. در آّبزی‌پروری خیلی چیزها اتفاق می‌افتد هم در مراکز و هم در مزارع پرورشی. یک انحراف کوچک از استاندارد ممکن است مهلک باشد و منتهی به مشکلات عمده شود. در ایران استراتژی مدیریت سلامت میگو در سطوح تولیدی ( مراکز تکثیر، مزارع پرورشی) مناسب نیست.

برنامه و طرح پیشنهادی

شیلات ایران زحمت زیادی برای گسترش صنعت پرورش میگو متحمل می‌شود تا تولید میگو را در سطح کشور افزایش دهد. گسترش صنعت پرورش میگو نه تنها ارزآور برای این کشور است بلکه در مناطق روستایی ایجاد شغل می‌نماید که این موضوع برای بهبود اقتصادی، کاهش فقر و رفع نیازهای جامعه بسیار مهم است. برای گسترش صنعت آّبزی‌پروری و بهبود تولید میگو در این استان، شیلات ایران بایستی چندین گام برای موثر کردن و سازماندهی این بخش بردارد.

پیشنهادات

1-    تشکیل واحدی  برای بررسی سلامت میگو در مولدین، مراکز تکثیر و مزارع پرورش

2-    کیفیت پست‌لارو بایستی بهبود داده شود و پرورش‌دهندگان میگو بایستی آنرا انتخاب کنند و با آداپتاسیون مناسب ذخیره‌سازی نمایند.

3-    کیفیت غذای میگو در این استان بایستی بهبود داده شود.

4-    تولید و استفاده از غذای دست‌ساز بایستی بطور مناسب با کد دامپزشکی کنترل شود.

5-    برق بایستی فوراً به همه مزارع داده شود.

6-    امکان  پمپ نمودن آب به میزان کافی بایستی وجود داشته باشد.(ظرفیت پمپ برای تعویض آب 15-10درصد در روز)

7-    مدیریت و برنامه‌ریزی بهتر ذخیره‌سازی و پرورش

8-    انتخاب زمان مناسب برای ذخیره‌سازی و پرورش

9-  منابع انسانی بایستی به خوبی آموزش داده شوند، افراد ماهرتر بویژه در مراکز تکثیر و مزارع پرورشی ضروری است. هر مزرعه حداقل بایستی یک کارگر ماهر (تکنسین، مدیر مزرعه، مالک مزرعه) داشته باشد.

10-پارامترهای آب، تغذیه میگو و وضعیت سلامتی میگو بایستی ثبت شود.

طرح و برنامه

·        تولید و استفاده از غذای دست‌ساز بایستی مناسب با کد فعالیت و نظارت مستمر دامپزشکی انجام شود.

·        ارتباط برق یا برق‌دار شدن سایتها بایستی کامل شود.

·        می‌توان از پرورش‌دهندگان خواست تا تکنسین استخدام کرده تا به آنها کمک نماید.

مدیر مزرعه ، تکنسین مزرعه

خیلی از پرورش‌دهندگان برای کاهش هزینه تولید، تکنسین یا افراد ماهر را کاهش داده و مستقیماً به کارگران وابسته‌اند. نه تکنسین یا مدیر مزرعه قابل دسترس در مزرعه وجود دارد نه خود پرورش‌دهندگان. ضروری است حداقل یک فرد تکنیکی مسئول در مزرعه برای چک کردن سینی‌های غذادهی، مدیریت غذا و ثبت میزان غذا قابل دسترس باشد تا پارامترهای آب را اندازه‌گیری نموده و مزرعه را مدیریت نماید.

وسایل و ثبت پارامترهای آب

اغلب مزارع در سایت تیاب وسایل برای ثبت کیفیت آب ندارند. توصیه می شود حداقل شفافیت آب، درجه حرارت pH، شوری و رنگ آب را روزانه چک و ثبت نماید.

برنامه ریزی

1-    تشکیل کمیته همکاری فنی جداگانه برای مراکز تکثیر میگو، مزارع پرورشی و تولید غذا

2-    سازگار شدن با عملیات مدیریتی بهتر(BMP)

3-    صدور گواهی کیفیت برای پست‌لارو در مراکز تکثیر

4-    هماهنگی برای فرمول‌نویسی، انتخاب اجزای غذایی و تهیه غذای میگو

5-    اطلاعات کیفیت آب، غذای میگو و مدیریت استخرها

·        تشکیل گروه کارشناسی برای برنامه‌ریزی بهتر گونه‌ها، تراکم، دوره پرورش و سیستم پرورشی

·        آموزش افراد برای پرورش میگو، تکثیر و مولد‌سازی

·    تشکیل کمیته هماهنگی بین پرورش‌دهندگان میگو، صاحبان مراکز تکثیر و عمل‌آوران برای اینکه در مورد گونه‌ها، زمان تولید، قیمت و کیفیت کنترل تصمیم اتخاذ گردد.

برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری

·        گذاشتن فرد ماهر در مزرعه جهت کنترل، مدیریت و جمع‌آوری اطلاعات بهتر

·        تهیه وام و حمایت مالی برای خرید وسایل اندازه‌گیری پارامترهای آب و هواده

·        توسعه آزمایشگاه و قراردادن یک فرد آموزش‌دیده ماهر برای بررسی پلانکتونی، باکتریها و پارامترهای شیمایی دیگر

·        جمع آوری روزانه و هفتگی نمونه‌های آب برای تجزیه و کنترل آن

·        در نظر گرفتن پاداشهای مناسب در همه سطوح، مراکز تکثیر، تکنسینهای مزارع، مدیران و کارگران

  برگرفته شده از گزارش آقای ساهو

نکات مورد توجه برای پرورش گونه وانامی

نکات  مورد توجه  برای پرورش گونه وانامی  

الف: در هچری و مراکز تکثیر میگو :

1-     تنها مولدین SPF بایستی از مراکز معتبر دیگر آورده شود.

2-     اجازه تکثیر بایستی به 1 یا 2 مرکز داده شود که بتوانند تحت تأثیر شرایط بهداشتی خوب با مدیریت مناسب، پست لارو تولید کنند.

3-     بایستی همواره به این نکته توجه داشته باشیم که مولدین SPF تا زمان ورود به مرکز تکثیر دارای سلامتی عاری از عوامل پاتوژن هستند اما در هر مقطعی از زمان ممکن است با بعضی عوامل بیماری‌زای محلی از قبیل Vibrio.sp یا ویروسهای دیگری آلوده شوند.

4-    بنابراین در مرکز تکثیر برای غذادهی مولدین بایستی از غذای تر نظیر خرچنگ و غیره اجتناب شود و غذای با کیفیت خوب ویژه مولدین و غذای لاروی مناسب بایستی استفاده شود.

5-    پست‌لارو بایستی با برنامه مناسب تولید شود و ذخیره‌سازی آن می تواند در ماه خرداد و تیر انجام شود (15 خرداد تا 15 تیر  زمان خوبی برای ذخیره‌سازی پست‌لارو وانامی است).

ب: در مزرعه پرور ش میگو :

1-     اگر بخواهیم در مزارع کوچک وانامی ذخیره‌سازی کنیم بایستی مزارع با مدیریت خوب و کارگران ماهر را انتخاب نمائیم.

2-     پست لارو با کیفیت خوب می‌بایست در ماه  خرداد و تیر با مراقبت مناسب در زمان حمل و نقل و آداپتاسیون ذخیره‌سازی شود.

3-    برای پیشگیری از ورود پاتوژن یا عوامل بیماری‌زا به سیستم پرورشی می‌بایست از غذای کارخانه‌ای با قیمت پائین و دارای 37-35 درصد پروتئین و بیشتر پروتئین گیاهی استفاده شود. از غذای دست ساز در مزارع بایستی اجتناب کرد.

4-    در یک مزرعه دارای شرایط و امکانات خوب از قبیل برق، پمپ، هواده و نیروی کارگری ماهر و غذای کارخانه‌ای می‌توان تا 40-30 قطعه در هر متر‌مربع ذخیره‌سازی نمود.

5-     آماده‌سازی مناسب استخر قبل از ذخیره‌سازی انجام شود.

6-     برای مدیریت بهتر کیفیت آب در مزرعه تکنسینها می‌بایستی تجهیزات ارزیابی کیفی آب از قبیل اکسیژن متر، pH متر و غیره داشته باشد.

برنامه ذخیره‌سازی برای دوره تابستان در مزارع پرورشی

برنامه ذخیره‌سازی
1	آماده‌سازی استخر
	دهم اردیبهشت تا دوازدهم خرداد	30روز
2	دوره ذخیره‌سازی پست‌لارو
	دهم خرداد تا بیستم تیر	40روز
3	دوره پرورش میگو	140-130روز
4	دوره برداشت
	بیستم مهر تا سی‌ام آبان	40روز

محدودیت ها برای پرورش میگو در دوره پرورشی تابستان
1	قابلیت دسترسی به مولدین
2	مشکلات گونه های ویبریو و عفونتهای باکتریایی دیگر در مرکز تکثیر میگو باعث مشکلاتی در تبدیل مراحل لارو و پست لارو می شود.
3	قابلیت دسترسی به پست لارو با کیفیت برای مزارع پرورش میگو
4	شرایط آب و هوایی بد و رشد کند در آب و هوای مرطوب و گرم
5	درجه حرارت بالا، شوری زیاد، اکسیژن محلول کم و کیفیت آب بد با توجه به پلانکتونهای سمی

 برگرفته شده از گزارشات آقای ساهو B.K.SAHU)