تحلیل وضعیت اینده بازار میگوی پرورشی

تحلیل وضعیت اینده بازار میگوی پرورشی

همه می دانیم که وضعیت بازار جهانی میگو مناسب نیست و تمام پرورش دهندگان میگوی دنیا و حتی پرورش دهندگان اکوادوری با این واقعیت کنار آمده اند که نمی بایست وضعیت خود را با سال قبل مقایسه کنند.

ما هم که تافته جدا بافته ای از همه اقتصادهای دنیا هستیم و همواره نوسانات جهانی اثرات منفی بیشتری بر ما دارد از این جریان مستثنی نیستیم و لذا نباید چشم بر واقعیات ببندیم.

از سوی دیگر تورم داخلی، افزایش قیمت خوراک و از همه بدتر شیوع بیماری و زیان های ناشی از آن گریبان صنعت میگوی ما را گرفته و قدرت چانه زنی در بازار را بیش از گذشته کاهش داده است.

با تمام این واقعیت ها نمی توان دست روی دست گذاشت و از فروش میگو بدان امید که معجزه ای رخ می دهد منصرف شد. بعضاً مشاهده می شود که برخی از پرورش دهندگان و شرکای آنها (اعم از تولیدکنندگان خوراک، صادرکنندگان و یا تامین کنندگان مالی) به امید همین معجزه و یا افزایش قیمت ارز در ماه های آتی تمایل به فروش محصول را ندارند.

این بزرگترین اشتباه و سمی مهلک برای صنعت است؛ چرا که اولا هیچ گزارش مثبتی از بهبود بازار جهانی در کوتاه مدت در ریفرنس ها وجود ندارد و ثانیا تقریباً تمام تجارب قبلی نشان داده که نگهداری میگو در سردخانه ها هیچ گاه هدف های مدنظر در فروش یا درآمد بهتر را تامین نکرده است.

این استراتژی یعنی نگهداری میگو و عدم فروش آن تنها در یک صورت قابل توجیه است و آن این که امیدی به بهبود بازار جهانی و افزایش قیمت ها وجود داشته باشد و همان گونه که اشاره شد این فرض در شرایط کنونی متصور نیست، خصوصاً آن که فعلاً عدم امکان  صادرات به کشورهای جنوب شرق آسیا و چین اولویت صادرات ما را به روسیه تغییر داده و به دلیل ضعف بازار روسیه تحقق این فرض برای ما در کوتاه مدت چندان محتمل نیست.

از سوی دیگر با توجه به افت کمی و کیفی و هزینه نگهداری محصول در سردخانه ها هزینه نهایی باز هم افزایش خواهد یافت که به هیچ وجه قابل توجیه نمی باشد.

به نظر می رسد که حتی اگر به امید افزایش قیمت ارز هم ترجیح به نگهداری محصول توجیه داشته باشد باز هم فروش محصول در شرایطی که هنوز کورسویی از امید به بازار روسیه وجود دارد بهترین گزینه است؛ بدان معنا که پرورش دهنده و سرمایه گذار می توانند ارز حاصل از فروش را ذخیره و چنانچه واقعاً تعدیل نرخ ارز محقق گردید از منفعت آن بهره مند شوند.

نهایتاً به عنوان توصیه آخر پیشنهاد می کنیم که با استفاده از آخرین فرصت های باقی مانده فروش محصول، صاحبان کالا، میگو را به ارز تبدیل کرده و به جای نگهداری محصول در سردخانه، ارز فروش صادراتی خود را ذخیره نمایند

اقتباس از سایت اتحادیه تولید و تجارت آبزیان نویسنده و تحلیل گر جناب اقای دکتر علی اکبر خدایی

توجه به رویکرد مبتنی بر طبیعت برای مدیریت پساب مزارع پرورش میگو

توجه به رویکرد مبتنی بر طبیعت برای مدیریت پساب مزارع پرورش میگو

بر اساس یک پروژه تحقیقاتی جدید، راه حل‌های مبتنی بر حذف اوره می‌توانند به طور موثر در استراتژی‌های تصفیه پساب برای بخش پرورش میگو مورد استفاده قرار گیرند.

مقادیر متفاوت تولید، خطرات زیست محیطی متفاوتی را به همراه دارند

سیستم‌های گسترده خطر آلودگی کمی دارند اما  حجم بیشتری از زمین را اشغال می کنند، در حالی که سیستم‌های فوق متراکم سطح زمین کمتری نیاز دارند اما دارای مخاطرات آلودگی بالاتری هستند © FAO

این مطالعه جدید که توسط برنامه‌های آبزی پروری و زیرساخت سبز-خاکستریConservation International [1] انجام شده است، روش های مختلف پرورش میگو از نظر کارایی، اقتصادی بودن ، الزامات زیست محیطی و ارائه خدمات اکوسیستمی سیستم‌های تصفیه فاضلاب را مقایسه می‌کند. نتیجه گیری نشان می دهد که رویکرد راه حل‌های مبتنی بر طبیعت  Nature-based solutions (NbS[2])  برای مدیریت پساب، می تواند راه حلی مناسب برای رفع مخاطرات آلودگی مناطق غنی از مواد غذایی پرورش میگو باشد و در عین حال سودمندی خدمات اکوسیستمی را نیز ارائه دهد.

راه حل‌های مبتنی بر طبیعت NBS توسط اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت به عنوان «اقداماتی برای حفاظت، مدیریت پایدار و احیای اکوسیستم‌های طبیعی یا اصلاح شده که [همچنین] چالش‌های اجتماعی را به طور مؤثر و سازگارانه پاسخ می‌دهند و به طور همزمان رفاه انسان و مزایای تنوع زیستی را به ارمغان می‌آورند، تعریف می شوند”.

تولید آبزی پروری میگو در چهار دهه گذشته 10000 درصد افزایش یافته است و از 74000 تن در سال 1980 به 7,4 میلیون تن در سال 2020 رسیده است و انتظار می رود این رشد همچنان ادامه داشته باشد. مقاله جدید با عنوان “رویکرد راه حل‌های مبتنی بر طبیعت برای مدیریت پساب آبزی پروری میگو” خطرات زیست محیطی مرتبط با پساب‌های غنی از مواد غذایی را بررسی می‌کند، به ویژه در آسیا که صنعت به سمت شیوه‌های تولید متراکم‌تر در حال پیشروی است. این مقاله از بین هفت سیستم مختلف پالایش، هزینه ها و منافع را با هم مقایسه می‌کند.

تصویری از رویکرد بخش بین المللی هوشمند صنعت میگو، برای حفاظت از محیط زیست

احیای جنگل های ساحلی حرا  می‌تواند به کاهش آلودگی پساب کمک کند و در عین حال مزایای سازگاری با آب و هوا و انعطاف پذیری را نیز به همراه داشته باشد  © Conservation International

توسعه سطح زیرکشت میگو در اواخر قرن بیستم به جهت آن که برای ایجاد حوضچه‌های جدید نیاز به زمین های زیادی دارد به  قیمت از بین رفتن اکوسیستم‌های حیاتی ساحلی ، مانند جنگل‌های حرا انجامید. در حالی که نرخ جنگل‌زدایی در سال‌های اخیر کاهش یافته لیکن خطرات زیست‌ محیطی جدیدی پدیدار شده‌اند، زیرا مزارع به طور فزاینده‌ در حال افزودن خوراک و ذخیره میگو با تراکم بالاتر هستند که منجر به افزایش مواد غذایی در پساب مزارع و متعاقب آن بالا رفتن خطر آلودگی اکوسیستم‌های آبی مجاور هستند. پژوهش جدید پتانسیل گزینه‌های تصفیه پساب معمولی و NbS را برای دستیابی به سطح نیتروژن و فسفر کل در طیفی از تراکم های تولید ارزیابی می‌کند، در عین آن که الزامات محیطی، هزینه‌های اجرایی و نگهداری و ارائه خدمات اکوسیستم را نیز در نظر می‌گیرد.

مقادیر نیتروژن و فسفر برای تخمین خطرات آلودگی پساب در چهار روش تراکم تولید، مدل‌سازی شد. مهندسین، این رویکرد را برای همگن کردن ورودی‌های آلاینده وارد شده به هر سیستم تصفیه و همچنین به عنوان یک ضرورت، به دلیل کمبود کلی داده‌های منطقه‌ای و جهانی در مورد تولید آبزی پروری تجاری میگو و مدیریت پساب آن، اتخاذ کردند.

در حالی که نهادهای بین المللی گواهینامه آبزی پروری نیاز به رعایت دقیق استانداردهای کیفیت آب و ثبت داده‌ها دارند، اکثر قریب به اتفاق تولیدکنندگان میگو در سطح جهانی هیچ گواهینامه‌ای ندارند. این فقدان اطلاعات در مورد غلظت تولید و مواد غذایی در پساب‌ها، خطرات بالقوه برای کیفیت آب مناطق ساحلی و آبگیری مزارع به ویژه در مناطقی که تولید با تراکم بالا یا اختلاط هیدرولوژیکی کم (مانند خلیج‌ها) دارند را پنهان نگه ‌می‌دارد.

نتایج نشان می‌دهد تالاب‌های به وجود آمده حرا ، نوعی رویکرد‌های تصفیه‌ای مبتنی بر طبیعت دارند که نه تنها در مقایسه با روش های مرسوم‌تر مانند حوضچه‌های رسوبگیر از نظر اقتصادی مقرون‌به‌صرفه هستند، بلکه می‌توانند خدمات مازاد اکوسیستمی را نیز ارائه کنند. این نوع تالاب‌ها چنان چه به درستی طراحی شوند، می توانند به طور موثری آلودگی را کاهش داده و در عین حال نیازهای تراکمی آبزی پروران را برآورده سازند. با این حال، طبیعت بیشتر از سیستم‌های تصفیه معمولی به سیستم‌های مبتنی بر  NbS نیازمند است.

Conservation International  در تلاش است که با استفاده از ابتکار روش پرورش میگوی هوشمند و سازگار با شرایط محیطی ، روش انطباق رویکردهای NbS برای مدیریت پساب را جایگزین کند، که با این روش و با مدیریت مسئولانه می توان در بخشی از یک منطقه که آبزی‌پروری با بهره‌وری پایین انجام می‌شود، به تأمین مالی و فراهم کردن شرایط برای احیای جنگل‌های حرا در بخش‌هایی که هنوز از بین نرفته است، کمک کند. یک صندوق اختصاصی پرورش میگوی هوشمند با رویکرد اقلیمی، قصد دارد این سیستم را در آسیای جنوب شرقی و اکوادور گسترش دهد.

مطالعه جدید قابلیت ادغام احیای حرا را به عنوان یک  روش مبتنی بر طبیعت (NbS) در سیستم‌های آبزی پروری معمولی  نشان می‌دهد. دیگر لازم نیست تولید و سودآوری آبزی پروری برای مدیریت موثر پساب و درک مزایای کاهش و سازگاری تغییرات آب و هوا و افزایش تنوع زیستی قربانی شود.

منبع و برگرفته شده از سایت اتحادیه تولید و تجارت ابزیان ایران https://seairan.com/