کیفیت آب و مدیریت استخرپرورش میگو

کیفیت آب و مدیریت استخر

مدیریت کیفیت آب یکی از جنبه‌های خیلی مهم در مزارع پرورش میگو است که مستقیماً تولید را کنترل می‌نمایند. مدیریت کیفیت آب بهینه، کف استخر سالم‌تر و میگوی سالم‌تر منتج به تولید بهتر می‌شود. بنابراین مدیریت خوب کف استخر و کیفیت آب نقش مهمی در پرورش میگو بازی می‌کند. پارامترهای هیدرولوژیکی عمده که کیفیت آب را کنترل می‌نماید عبارتند از:       1- شوری       2- pH        3- دما 4- اکسیژن محلول

بخشی از پارامترهای شیمیایی یا گازهای سمی از قبیل آمونیاک (NH3)، آمونیوم(NH4)، نیتریت(NO2)، نیترات(NO3) و سولفید هیدروژن(H2S) و بار میکروبی همچنین در مدیریت کیفیت آب مزارع پرورش میگو سهیم هستند.

مدیریت کیفیت آب

مدیریت آب بستگی زیادی به کیفیت آب در استخر در منطقه پرورشی دارد. به عنوان مثال در ایران شوری آب خلیج فارس بالاست و باران کم می‌بارد بنابراین شوری آب اغلب مناطق پرورشی بالاست. همچنین درجه حرارت آب و درجه حرارت هوا از فروردین تا پایان شهریور بالاست.  بنابراین یک سیستم تعویض آب زیاد در هرمزگان برای ثابت نگه داشتن شوری و پارامترهای دیگر در سومین، چهارمین و پنجمین ماه پرورش زمانیکه میگو به 8-7 گرم و بالاتر می‌رسد نیاز است. در وضعیتی که کف استخر بد باشد یا وضعیت بلوم پلانکتونی زیاد، احتمال کاهش اکسیژن تا سطح بحرانی در شب وجود دارد، بویژه در هوای گرم و مرطوب در این مورد اگر مزرعه هواده نداشته باشد، تعویض آب تنها راه حل برای زنده نگه داشتن میگو است. پارامترهای کیفی آب و بلوم پلانکتونی در اغلب مزارع استان  تا مرداد با تعویض آب روزانه و آهک پاشی به خوبی حفظ می‌شوند. اگر چه در ماه مرداد به دلیل نوسان دمایی و بار زیاد داینوفلاژله و جلبک سبزآبی در خیلی از استخرها مشاهده شده که بلوم پلانکتونی می‌شکند. داینوفلاژله ها و بلوم پلانکتونی خیلی خوب مدیریت شده‌اند. گونه‌های جلبک سبزآبی Oscilatoria مشکل عمده دیگری در این استان  هستند. این جلبک سبزآبی مشکلات زیادی را در جاهائیکه سایز میگو کوچک است ایجاد می‌نماید و میگو هر روز یا طی دوره پوست‌اندازی لب لب می‌خورد. در بعضی از استخرها مشاهده شده است که میگوها به عفونت روده‌ای مبتلا شده‌اند به دلیل سمی بودن Oscilatoria. کیفیت آب و شرایط استخر با تعویض آب و آهک پاشی بهبود داده شده است.

استرس اکسیژن محلول و مرگ و میر میگو

در ماه مرداد و شهریور درجه حرارت آب مانند درجه حرارت هوا بالاست. pH آب  در استخر هاییکه که بلوم پلانکتونی در آنها بالا باشد و یا مزارعی که ظرفیت پمپ آب در آنها کافی نباشد و قادر به تعویض آب لازم نباشند  یا شفافیت خیلی بالا و لب لب داشتنه باشند  pH در آنها بالا میرود ، اکسیژن محلول مهمترین پارامتر آب است که در ماه مرداد و شهریور در خیلی از مزارع بحرانی میشود و به دلیل فشار اکسیژن محلول پائین، رشد کندی در بعضی مزارع مشاهده میشود

ذخیره‌سازی بچه میگو در استخر

ذخیره‌سازی پست‌لارو

معمولاً لارو میگو در آب با شوری ppt30-28 تولید می‌شود. اما پست‌لارو اغلب در استخر‌هایی که شوری آن بالاتر است ذخیره‌سازی می‌شود. به هر حال طی حمل و نقل پست‌لارو در کیسه‌های پلی اتیلنی به میزان 2500-2000 قطعه در هر کیسه بسته‌بندی و در جعبه‌های یونولیتی قرار داده می‌شود. درجه حرارت آب تا 25-23 درجه سانتیگراد بوسیله قراردادن یخ خورد شده در پلاستیک کوچک کاهش داده می‌شود. سپس در جعبه‌های یونولیتی قرار می‌گیرد. pH کیسه‌ها غالباً در حمل و نقل کمتر از 7 است که به دلیل فعالیت های متابولیکی میگوها هست. به همین دلیل است که لارو میگو زمانیکه در استخر ذخیره‌سازی می‌شود بایستی به تدریج با شوری استخر آداپته شوند و ‌pH و دمای آب برای کاهش استرس و مرگ و میر، افزایش داده شود.صبح زود برای ذخیره‌سازی پست‌لارو ارجح‌تر است. زیرا درجه حرارت آب استخر در صبح زود پائین‌تر از درجه حرارت هواست و pH آب در کمترین مقدارش است که مدت زمان آداپتاسیون ‌pH و دمای لاروها را کاهش می‌دهد.

اختلاف شوری در زمان آداپتاسیون می‌تواند بوسیله اعلام شوری آب استخر به مرکز تکثیر و افزایش دادن شوری در مرکز تکثیر و آداپته نمودن لارو با آن رفع گردد.اغلب پرورش‌دهندگان اجازه می‌دهند کیسه‌های پلاستیکی دارای لارو به مدت 30 دقیقه در آب استخر شناور باشد تا درجه حرارت آن متعامل گردد. سپس آنها کیسه‌های پلاستیکی را باز می‌کنند و اجازه       می‌دهند آب استخر وارد کیسه‌های پلاستیکی شود که پست‌لارو با pH و شوری آب استخر آداپته  می‌شود. و سپس به آرامی در آب استخر رهاسازی می‌شوند. اگر پست‌لارو از فواصل زیادی حمل شود توصیه می گردد که آداپتاسیون لارو به طور مناسب در تانکهای آداپتاسیون انجام شود. در این حالت کپسول اکسیژن در بالای دایک قرار گرفته یا با پمپ اکواریومی که با باتری 12 ولت کار می‌کند هوادهی انجام می شود. (باتری ماشین استفاده می‌شود). گاهی لاروها در مسافت نزدیک حمل و نقل می‌شوند و عاری از استرس بوده لذا آب استخر به تدریج وارد تانک لارو می‌شود تا شرایط آب در تانک شبیه آب استخر گردد و سپس به آرامی لارو در استخر رهاسازی می‌شود.

یک هاپانت یا توربقا با چشمه 1 میلیمتر به ابعاد 1متر در 1متر و ارتفاع 5/1 متر بسازید و در یک گوشه قسمت خروجی استخر قرار دهید و 100 عدد پست لارو در هاپانت رها نمائید. بعد از 24 ساعت میزان بقای لارو را بررسی نمائید.

·        در داخل کیسه‌های پلاستیکی مرگ و میر، کانی بالیسم یا هم‌جنس خواری و پست‌لاروهای مرده را مشاهده نمائید.

·    بعد از رهاسازی پست‌لارو در استخر مطمئن شوید لارو بیشتری به کناره کیسه‌های پلاستیکی یا دیواره تانک آداپتاسیون نچسبیده باشد.

آداپتاسیون و ذخیره‌سازی پست‌لارو

وقتی که  پست‌لارو میگو  از  مراکز تکثیر واقع در همان استان تأمین می‌شود معمولا"  فاصله حمل و نقل لارو تا استخرها تنها 1 تا 4 ساعت طول می‌کشد.

غالباً پست‌لارو در هنگام صبح زود یا  اواخر بعداز ظهر و یا اواخر شب به مزرعه حمل می‌شود و در استخر ذخیره سازی می‌گردد.

مشکلات عمده و جای نگرانی طی ذخیره‌سازی لارو

1-    ذخیره‌سازی پست‌لارو در عمق کم، شفافیت بالا یا بلوم پلانکتونی نامطلوب نباید صورت ‌پذیرد.

2-    تنها در هچری پست‌لارو شمارش نگردد بلکه در مزرعه نیز  شمارش  گردد.

3-    ممکن است پروش‌دهندگان اختلاف پارامترهای آب استخر را با لاروها چک نکنند و آداپتاسیون صورت نگیرد.

4-    به ندرت پرورش دهنده‌ای بقای لارو را با هاپانت چک می‌کند.

تأثیر کیفیت لارو میگو و مدیریت استخر بر موفقیت پرورش میگو

کیفیت پست لارو	مدیریت استخر	نتیجه پرورش میگو
پست لارو خوب	خوب	رشد خیلی سریع، تولید خیلی بالا، بدون بیماری و پرورش مناسب
	متوسط	رشد سریع، تولید بالا، بیماری کم
	نامرغوب	رشدکند، تولید پائین، مکرراً بیماری، میزان بقای کم
پست لارو متوسط	خوب	رشد نسبتاً خوب، تولید بالا تا متوسط، بدون بیماریهای خیلی معمولی
	متوسط	رشدکند، دوره پرورشی طولانی،‌ تولید پائین، بیماری معمول و اغلب با مرگ ومیر
پست لارو ناسالم وبد	متوسط	مرگ و میر در یک دوره زمانی کوتاه، بقای پائین و راهی برای موفقیت نیست

انتخاب پست‌لارو سالم

نوع ارزیابی	طرز عمل	پست لارو سالم	پست لارو ناسالم
1. ارزیابی با مشاهدات	1.یک پیمانه پست‌لارو را داخل یک لیوان یا کاسه پلاستیکی بریزید، 2.آب را بچرخانید. 3. پیمانه لازم است تا وضعیتهای مختلف را مشاهده نمایید.	1. فعال در ستون آب شنا می‌کند. 2.برخلاف جریان آب شنا می کند. آماده است برای بیرون پریدن 3. پخش یکسان دارد و تلاش می‌کنند برخلاف جریان آب شنا کنند. 4.آماده غذاخوردن است.	1. غیر فعال بوده و در ته ظرف رسوب می‌نماید. 2. با هم در وسط ظرف جمع می‌شوند. 3. عکس العمل ضعیفی دارد. 4. غذا نمی‌خورد.
2. ارزیابی بوسیله تست استرس	1. شوری از 30به ppt 10 رسانده شود. 2. درجه حرارت از 32-28 سانتیگراد به 22-20 درجه سانتیگراد در مدت 30دقیقه کاهش می‌یابد. 3. شوری و درجه حرارت میتواند تا 50% آنچه در بالاذکر شد با هم کاهش یابد. 4. تست لارو در ppm100فرمالین	لارو سالم مانده و نمی میرد و خودش را به خوبی بعد از استرس دما، شوری و فرمالین بازیابی می کند.	لارو ضعیف و ناسالم بعضی از آنها استرس دارند و برخی ممکن است بمیرند.
3. ارزیابی میکروسکوپی	1. 20-10پست لارو زیر میکروسکوپ بررسی شود. 2. اندازه‌گیری نسبت ماهیچه به روده 3. بررسی ماهیچه شکمی 4. محتویات هپاتوپانکراس و روده 5. ایجاد زوائید بر روی بدن 6. خارهای روستروم، نسبت ششمین بند شکمی به طول کاراپاس	1. دیواره کروماتوفورها      مشخص شده و در طول خط شکمی میانی قرار می‌گیرد. 2. نسبت ماهیچه به روده در ششمین بندشکمی 4به 1 است. 3. ماهیچه به خوبی توسعه یافته و شفاف است. 4. روده و هپاتوپانکراس پر است. 5. روی بدن لکه، ضمائم و ماهیچه بدون نکروز. 6. زائده‌ای روی بدن نیست، پوسته تمیز و بدن شفاف است. 7. خارهای روستروم 5+7 توسعه یافته اند. ششمین بندشکمی کوتاهتر از طول کاراپاس است.	1. کروماتوفورها پخش شده و گسترده می‌شوند. 2. نسبت ماهیچه به روده در ششمین بند شکمی کمتر از 4به1 است. 3. ماهیچه ها مخطط و دانه دانه اند. 4. روده خالی است و هپاتوپانکراس چروکیده است. 5. روی بدن نقاط نکروزه و لکه وجود دارد. 6. پوسته کثیف با رسوب ارگانیسم هایی بر روی بدن. 7. همه خارهای روستروم توسعه نیافته اند. ششمین بندشکمی طویل تر از طول کاراپاس است.
4. تاریخچه لارو	1. کیفیت مولدین 2. کیفیت ناپلی 3. بیماری لارو، مرگ و میر و بهبودی بیماری در مرکز تکثیر 4. نوع تغذیه (درصد غذای زنده) 5. آنتی بیوتیکها و مواد شیمیایی	1. مولد بزرگ وکیفیت خوب 2. ناپلی با کیفیت خوب 3. لاور بدون بیماری و مرگ و میر در تانک 4. تغذیه با غذای زنده کافی (آرتمیا) 5. عدم استفاده از مواد شیمیایی	1. مولد ناسالم و سایز کوچک 2. کیفیت ضعیف ناپلی 3. بیماری و پاتوژن در پست لارو 4. عدم استفاده کافی از غذای زنده 5. استفاده زیادی از مواد شیمیایی برای کنترل بیماری

انتخاب بچه میگو

کیفیت پست‌لارو میگو

میزان رشد و بقای میگو در استخرهای پرواری اغلب بستگی دارد به کیفیت پست‌لارو. کیفیت بد پست‌لارو همیشه نتیجه بدی دارد. کیفیت بد پست‌لارو و هم‌سایز نبودن پست‌لارو باعث رشد کند درمقایسه با پست لارو خوب در همان دوره پرورشی می‌گردد. تجربیات چندین سال نشان داده است که پست‌لارو خوب غالباً از مولدین وحشی یا اولین لارو‌گیری بعد از قطع پایه چشمی بدست می‌آید. قبل از سفارش پست لارو باید آن را در هچری مشاهده کرد تا اطمینان از کیفیت پست‌لارو حاصل گردد. به نظر می‌رسد در شرایط اقلیمی این منطقه پرورش‌دهندگان می‌توانند استخرهایشان را برای ذخیره‌سازی از 25 اردیبهشت آماده‌سازی نمایند و ذخیره‌سازی می‌تواند تا 20 تیر انجام شود. بنابراین هچری‌های میگو می‌توانند تولیدشان را از فروردین شروع کنند. همچنین بایستی همکاری خوبی بین مراکز تکثیر و پرورش‌دهندگان میگو برای تولید لارو، حمل و ذخیره‌سازی لارو وجود داشته باشد. در حالیکه مشاهده شده گاهی مراکز آماده تحویل لارو هستند اما پرورش‌دهندگان آمادگی لازم را ندارند و گاهی اوقات پرورش‌دهندگان آماده ذخیره‌سازی هستند اما لارو در مراکز تکثیر وجود ندارد یا به دلیل وجود مشکلاتی نمی‌توانند لارو، تولید و تحویل مزرعه‌دار دهند.

کیفیت خوب پست‌لارو

کیفیت خوب پست‌لارو می‌تواند از روی ظاهر که در زیر اشاره شده است تشخیص داد :

1-    پست‌لارو بایستی بالاتر از pl12 باشد و سایز بایست بالاتر از mm10با 5 دندانه روی سطح بالایی روستروم

2-    لارو بایستی فعال باشد، هم‌شکل و هم‌سایز و همرنگ

3-    پوسته بایست صاف و تمیز و عاری از هرگونه جلبک یا پروتو زوآیی باشد.

4-  پست‌لارو خوب به طور فعال شنا می‌کند زمانیکه در یک تشت ریخته شود ممکن است همیشه در حال حرکت نباشند اما به ضربه‌ای که به کناره تشت وارد میشود عکس العمل نشان می‌دهند.

5-    روستروم و ضمائم بایستی کامل شود و شکل آنها طبیعی باشد.

6-  پست لارو سالم بایستی فعالانه تغذیه نماید و قطعات گوارشی پر باشد مگر اینکه غذایی قابل دسترس برای لارو نباشد یا بعد از حمل و نقل طولانی باشد.

7-    نسبت ماهیچه به روده در ششمین بخش شکمی باید 1: 5/3 و بالاتر باشد.

میگو سالم ترین غذای جهان

میگو سالم ترین غذای جهان
.میگو یک منبع بسیار غنی از ویتامین D ویتامنی 12 B و سلنیوم بوده و مقدار ناچیزی چربی و کالری دارد. میزان پروتئین موجود در هر 120 گرم میگو حدود 7/23 گرم می باشد (که 7/47 درصد از نیاز روزانه را تامین می کند). میگو همچنین به عنوان یک منبع غنی از آهن ، ویتامین B3 (نیاسین) شناخته شده است. ترکیبات ویچه مواد غذایی میگو آن را به عنوان یک غذای بسیار مناسب برای کمک به تنظیم قند خون تبدیل کرده و با مصرف آن می توان مقادیر مناسبی ویتامین B12 دریافت نموده بدون اینکه چربی بالایی به بدن وارد کند. میگو فواید بسیاری برای عروق و سیستم گردش خون در بدن دارد. بسیاری از مردم نگران چربی و کلسترول موجود در میگو هستند. میگو حاوی چربی بسیار کمی است. اما کلسترول بالایی دارد (حدود 200 میلی گرم در 100 گرم یا 12 میگوی بلند قد آب پز شده) برخی از مردم خوردن میگو را اختصاصاً به دلیل کلسترول بالای آن کنار گذاشته اند. اما بر اساس مطالعات انجام شده در مورد میگو و کلسترول خون، نخوردن میگو تنها به این دلیل عاقلانه نیست.

با مصرف 120 گرم میگو، شما می توانید 4/70 درصد از نیاز روزانه به ویتامین B12 و 8/10 درصد از مقدار ویتامین B6 مورد نیاز بدن را تامین کنید. این دو نوع ویتامین B در ثابت نگه داشتن سطح هوموسیستئین بدن بسیار موثر می باشند. هوموسیستئین ، مولکولی است که می تواند مستقیماً به دیواره رگ ها آسیب برساند و یک عامل مهم در بالا بردن خطر بیماریهای قلبی عروقی می باشد. به علاوه، میگو منبع بسیار خوبی از اسیدهای چرب امگا 3 می باشد. اسیدهایی که بدن را از ابتلا به بیماریهای عروقی محافظت می کند. نکته قابل توجه آن است که این اسیدها به عنوان عامل ضد التهاب در بدن عمل کرده و مانع از لخته شدن خون در رگ ها می شوند. 120 گرم میگو 2/8 درصد از نیاز روزانه بدن شما به این اسیدهای چرب را تامین می کند. خاصیت ضد سرطانی سلنیوم میگو یک منبع عالی از سلنیوم است که با مصرف 120 گرم آن 7/81 درصد از نیاز روزانه بدن به این عنصر تامین می شود. شواهد به دست آمده از تحقیقات و آزمایشهای انجام شده نشان می دهد که یک رابطه معکوس بین مصرف سلنیوم و شیوع سرطان وجود دارد. شواهدی موجود است که سلنیوم DNA را ترمیم کرده و مانع از آسیب وارده به سلولها می شود. به علاوه از تکثیر سلولهای سرطانی نیز جلوگیر کرده از مرگ سلولی می کاهد و سیستم ایمنی بدن را برای حذف سلول های فرسوده و غیر عادی تحریک می کند. به نقل از پایگاه اطلاع رسانی پژوهشکده میگو ی کشور -بوشهر http://isrc.ifro.ir

کوددهی استخرپرورش میگو

کوددهی:

به منظور افزایش تراکم فیتوپلانکتون، کوددهی یا اضافه کردن مواد مغذی مکمل به خاک و آب استخرهای پرورش میگو کاملاً ضروری است .به طور اساسی دو نوع کود با توجه به منبع اصلیشان وجود دارد. کیفیت کودها بستگی به نسبت نیتروژن، فسفر، پتاسیم(NPK) دارد.

1- کودهای آلی

این نوع از کودها عمدتاً با منشأ گیاهی و حیوانی هستند. و  در صد خیلی کمی از مواد مغذی
NPK دارند. اما کاربردشان سبب آزادسازی مواد مغذی درآب بتدریج و مداوم شده و باعث توسعه جمعیت میکروبی بعنوان اولین زنجیره غذایی در آب می‌گردد. بنابراین سبب بلوم پلانکتونی خوب همراه با تحکیم بقای زو پلانتکونی می‌گردد.

2- کودهای غیر آلی یا معدنی

کودهای غیر آلی یا شیمیایی با درصد ویژه‌ای از مواد مغذی در کارخانه تولید می‌شوند. بر طبق میزان بارور کننده در کودها به صورت زیر دسته‌بندی شده‌اند.

1-    کودهای نیتروژنه  2- کودهای فسفاته  3- کودهای پتاس

به دلیل اینکه آب دریا پتاسیم کافی دارد برای بلوم پلانکتونی تنها کودهای نیتروژنه و فسفاته (اوره و سوپر فسفات مونو) در استخرهای پرورش میگو استفاده می‌شود. میزان اولیه برای بدست آوردن نیتروژن ppm95/0 و فسفر ppm11/0 است. اوره و مونوسوپر فسفات می‌تواند به نسبت 3 به یک یعنی 15 کیلو به 5 کیلو استفاده شود. در pH بالاتر از 5/8 و شوری بالا اوره و مونو سوپر فسفات بهتر ترکیب می شوند و در آب لب شور در pH کمتر از 8 اوره و دی آمونیوم فسفات استفاده می‌شود. مقدار کود مورد نیاز 3-2 ساعت قبل از استفاده حل شود و کاملاً مخلوط شده و در سرتاسر استخر در روز آفتابی قبل از 12 ظهر استفاده گردد. اگر چه ترکیب پلانکتونی مزارع پرورشی تیاب خوب است همانطور که آب دریا ترکیب پلانکتونی خوب و ترکیب مواد مغذی مناسبی دارد. تنها بعد از پمپ کردن آب دریا به استخر، یک یا دو بار کود شیمیایی می‌تواند به میزان ppm2-1 استفاده شود. اگر بلوم پلانکتونی پایداری بدست نیاید یا زیاد نوسان داشته باشد ترکیبی از سبوس برنج و ملاس (از هرکدام kg10) می‌تواند با 200 گرم مخمر نانوایی به مدت 48-24 ساعت مخلوط شده و سپس استفاده شود.برای بهبود کیفیت آب، خیلی ضروری است که بلوم پلانکتونی خوبی در آب استخر پرورش میگو وجود داشته باشد و در سراسر دوره پرورش برای یک تولید موفق بایستی بلوم نگه داشته شود. بلوم فیتوپلانکتونی آب، آب را رنگی می‌نماید و تیرگی پلانکتون و افزایش تعداد آن با نفود در ستون آب از فتو‌سنتز جلوگیری می‌نماید. بلوم فیتوپلانکتون از گیاهان ذره‌بینی کوچکی که در آب شناور هستند تشکیل می‌شود. یک استخر با بلوم فیتوپلانکتونی خوب سبب توسعه زوپلانکتونی که جانوران کوچک ذره‌بینی هستند که از فیتو پلانکتونها تغذیه می‌کنند و خود آنها به عنوان غذای طبیعی اولیه لاروهای میگو مصرف می‌شوند. زوپلانکتونها به خوبی در استخرهای دارای بار آلی رشد می‌کنند و از فیتوپلانکتونهای مرده، دتریتوس ها، غذاهای مصرف نشده، مواد دفعی میگوها و غیره تغذیه می‌کنند. رشد فیتوپلانکتونی و همچنین زوپلانکتونی می‌تواند بوسیله استفاده از کودهای آلی و شیمیایی افزایش یابد. بلوم فیتوپلانکتونی ثابت در استخر پرورش میگو تعداد زیادی فاکتور‌ها را کنترل می‌کند که خلاصه آن به صورت زیر است:

1-    یک بلوم فیتوپلانکتونی ثابت میزان پارامترهای آب از قبیل اکسیژن محلول، pH و دما را کنترل   می‌نماید.

2-  بلوم فیتوپلانکتونی منبع اندازه‌گیری اکسیژن در استخر پرورش میگو است که طی روز بوسیله فتوسنتز اکسیژن تولید می‌کنند و بخشی از آنرا در شب مصرف می‌نمایند.

3-    منابع تغذیه‌ای در استخر هستند که به طور مستقیم و غیر مستقیم بعنوان غذای طبیعی در استخر مصرف می‌شوند.

4-    کیفیت آب و محیط استخر را بوسیله جذب مواد معدنی و مکانیسم‌های دیگر ثبات می‌دهد.

5-  اثرات سمی آمونیاک، نیتریت، نیترات و سولفید هیدروژن را کاهش می‌د‌هد و همچنین دی اکسید کربن را طی روز کاهش می‌دهد.

6-    فیتوپلانکتونها فلزات سنگین از قبیل آهن و سایر عناصر دیگر را جذب می‌کنند.

7-  توسعه جلبکهای سبز آبی کفزی و جلبک‌های رشته‌ای را بوسیله ممانعت از تابیدن نور خورشید به کف استخر محدود می‌نماید. همچنین بعضی پلانکتونها مثل کلرلا فاکتورهای بازدارنده ویبریو تولید می‌نمایند.

8-    بلوم فیتوپلانکتونی یک شاخص محیطی بر عمل معدنی شدن ویوتریفیکاسیون است.

عواملی که سبب کنترل توسعه بلوم پلانکتونی در استخر پرورش میگو می‌شود عبارتند از:

1-    حاصلخیزی خاک و آب و آن بستگی دارد به ترکیب موجود در آب و خاک و غنی بودن از مواد مغذی شان

2-    میزان استفاده از کودهای آلی و شیمیایی

3-    میزان نور خورشید

4-    پارامترهای آب از قبیل شوری، آلکالینتی، pHو دما

5-    مقدار بارآلی درکف استخر و میزان تعویض آب

6-    میزان فیتوپلانکتون وارد شده در آب

7-    تغذیه زوپلانکتونی

 پرورش‌دهندگان  باید توجه داشته باشند که  بلوم پلانکتونی مناسبی را در عمق آب 2/1 متر فراهم نموده سپس برای ذخیره‌سازی برنامه‌ریزی نمایند.

کوددهی قدم به قدم

قدم اول- استخر را 50-40 سانتیمتر پر کنید و بعد از 48-24 ساعت تخلیه نمائید.

قدم دوم- بعد از شستشوی استخر به مدت یک روز استخر را خشک نمائید و بطور مناسب خروجی را ببندید و اجازه ندهید آب به داخل استخر برگردد.

قدم سوم- روز سوم یا چهارم استخر را 90-70 سانتیمتر آبگیری نمائید و مقدار ppm2 کود استفاده نمایید.  (اوره 16 کیلوگرم در هکتار و مونوسوپر فسفات 4 کیلوگرم در هکتار به نسبت 4:1)

قدم چهارم- روز پنجم 40-30 سانتیمتر آبگیری نمائید و در عمق 2/1-1 متر و شفافیت زیر cm50       می‌توانید برای ذخیره‌سازی برنامه‌ریزی نمائید.

قدم پنجم- روز ششم یا هفتم می‌توانید استخرها را با پست‌لارو سالم 12pl و بالاتر تا 18pl ذخیره‌سازی نمائید.

مشاهد شده است تعداد کمی از پرورش‌دهندگان این برنامه را رعایت می‌نمایند. خیلی از پرورش‌دهندگان برنامه مناسبی برای ذخیره‌سازی ندارند. بعضی پرورش‌دهندگان فوراً آب را به داخل استخر پمپ کرده و در عمق کم آب یا بدون بلوم پلانکتونی در سطح شفافیت خیلی بالای استخر لارو را ذخیره‌سازی می‌نمایند.