راهنمای عملی برداشت میگو ی پرورشی

راهنمای عملی  برداشت میگو ی پرورشی

اقتباس از یادداشت جناب مهندس حمید رضا موسی زاده  از کانال تلگرمی صنعت میگوی پرورشی ایران (صمپا)

جمع بندی مجموعه اقدامات قبل از صید میگو:

1-انتخاب استخرها بر اساس روز پرورش، شیب متوسط نمودار رشد، میزان غذای مصرفی، بیوماس، میزان غذای موجودی، وضعیت هوا، سایز هدف، رسیدن نوبت عمل آوری و...

2- نمونه گیری جهت بررسی مراحل پوست اندازی میگوی استخر و درصد میگوی با پوسته نرم، حدود یک هفته قبل از صید.

3- تعویض آب شدید( یک هفته تا 5 روز قبل از صید) و تمیز کردن جلوی خروجی همزمان با آن

4-آهک پاشی استخر بعد از تعویض آب

5- قطع غذادهی 24 الی 48 ساعت قبل از صید با توجه به میزان بیوماس و وضعیت بستر استخر

6- پائین آوردن تدریجی آب استخر از سطح جهت صید تا عمق مورد نظر( با توجه به میزان بیوماس، شیب استخر، وضعیت هوا، دمای أب و وضعیت عمومی استخر)

7- نصب توری صید در پشت خروجی و نصب توری پشتیبان.

8- تخمین میزان ادوات و تجهیزات و نیروهای مورد نیاز جهت صید با توجه به موارد ذیل:

+ تجهیزات و نیروها به تعداد کافی باشند.

+ استفاده از نیروهای آموزش دیده

+شستشو و ضدعفونی وسایل مور د استفاده و به طور کلی رعایت کامل اصول بیوسکیوریتی و مهیا کردن جعبه کمک ها اولیه.

+ تجهیز نیروها به چکمه، دستکش، لباس فرم مناسب و رعایت اصول بهداشتی از طرف آنها

+ پاکسازی کامل محوطه عملیات صید جهت اجرای روان کار

‏+ پوشش منطقه صید با کفپوش و نصب سایه بان ( سایه بان در صورت صید در روز).

+ استفاده از روشنائی مناسب و کافی در صورت برداشت در شب

+ مهیا کردن توری برداشت جایگزین

+ آب گیری تانک ها و سرد کردن آب آنها و حل کردن متابی سولفات سدیم در یک ظرف جداگانه و به میزان ذکر شده توسط عمل أوری یا طبق دستورالعمل کشور خریدار و سپس اضافه کردن محلول به تانک دوم( تانک متابی سولفیت سدیم).

+ چک کردن و کالیبره کردن ترازو

+ دقت در محل استقرار و به کارگیری نیروها و پوشش نقاط بحرانی افت کیفیت با بهترین نیروهای برداشت.

یکی از نکات مهم در فصل برداشت مشخص بودن استخر جایگزین و نقشه دوم برای روبرو شدن با مشکلات خاص است

واینکه مسئول مزرعه با آرامش و  برنامه ریزی مناسب تلاش کند به خاطر مشغله های برداشت،در رسیدگی به سایر استخر ها کوتاهی صورت نگیرد.

نکاتی که در زمان صید می بایست مد نظر قرار دهیم:

1- سعی شود صید در شب صورت گیرد

2- از آنجائیکه سردسازی بدن میگو یکی از مهمترین نقاط بحرانی کاهش افت کیفیت میگو است، باید با دقت و صحت کامل انجام شود( دمای آب تانک زیر 4 درجه سانتی گراد و حداقل 2 دقیقه غوطه وری کامل میگو در آن)

4- با توجه به انجام مباحث زیاد در خصوص محلول متابی سولفات سدیم، برای دوز مناسب و مدت زمان غوطه وری در محلول باید دستورالعمل کشور مقصد ویا عمل آوری ملاک عمل قرار گیرد.

4- نکته مهم پائین نگه داشتن دمای محلول متابی سولفات سدیم و حفظ دوز اولیه مورد نظر در طی روند صید است.

5- به خاطر به هم خوردن دوز متابی سولفات سدیم و کثیفی بیش از حد آب از یکی کردن تانک های سردسازی و متابی بایستی اجتناب کرد، به ویژه در تناژ های بالا.

6- زمان نگهداری روی میز نباید بیش از 3 دقیقه باشد و در این زمان میتوان در حد امکان سنگریزه ها و ماهی را جدا کرد.

7- در زمان استفاده از متابی سولفات سدیم از ماسک و عینک استفاده شود.

به طور کلی در روند صید میگو و حفظ کیفیت آن صحیح عمل کردن و سریع عمل کردن مهمترین اصل است که بایستی مد نظر قرار گیرد.

شیوه نامه حمل

با توجه به روال فعلی حمل از استخر به مراکز فراوری

دو مورد بسیار حساس نیز باید حتما مورد تاکید باشد و در بند قرار داد جمع اوری ذکر شود

الف - یخ نسبت ان به محصول در باسکت های حمل و نقل یک به یک باشد

ب- وزن ایده ال محصول در هر باسکت ١٥ کیلو گرم هست و حداکثر ١٨ کیلو گرم و به جد توصیه می شود از بیست کیلوگرم به هیچ عنوان نباید بیشتر در هر باسکت حمل و نقل بارگیری شود

حال به پردازیم به مهم ترین نکته ان

١- وظیفه پرورش دهنده

براورد و بیوماس گیری از محصول موجود در استخر و اعلام ان به جمع اور هست ( یکی از بدترین معضلات همین عدم براورد صحیح محصول هست)

٢- وظیفه جمع اور

٢-١،تأمین کامل تجهیزات و یخ بر اساس میزان اعلام شده توسط تولید کننده

٢-٢ حضور کلیه عوامل برداشت در راس ساعت تعیین شده

و از همه انها مهمتر

هماهنگی و تعیین جدول زمانی صید ، فاصله زمانی تا واحد فراوری، زمان انتظار محصول پشت خط

با توجه ظرفیت واقعی تحویل گیری و راندمان در ساعت عمل اوری

این مهم باید بین تولید کننده و واحد فراوری تعین تکلیف شود

و در این وسط جمع اور باید بدون هیچ اغماضی طبق جدول زمانی توافق شده بین تولید کننده و واحد فراوری وظیفه خود را به انجام رساند

( دلائل تاکید کاملا روشن بوده ولی این مهم در زمان بررسی و واکاوی فراوری مجدداً به ان خواهیم پرداخت)

اهمیت سنجش نیاز اکسیژن بیوشیمیایی (BOD) در مزارع پرورش آبزیان:

اهمیت سنجش نیاز اکسیژن بیوشیمیایی (BOD) در مزارع پرورش آبزیان:

 نرخBOD نمایانگر میزان مصرف اکسیژن در داخل آب توسط ارگانیزمها می باشد. اگر BOD کم باشد آب پاک و فاقد ارگانیسم است یا آنکه ارگانیزمهای داخل آب مرده و نیازی به مصرف اکسیژن ندارند. BOD مقدار اکسیژن لازم برای ثبات بیولوژیکی در آب است. اندازه تاًسیسات تصفیه بیولوژیکی خصوصاً میزان هوادهی در استخرهای پرورش آبزیان را می توان با اندازه BOD محاسبه نمود . BOD– نیاز اکسیژن بیوشیمیایی – یک اصطلاح برای مقدار اکسیژن مورد نیاز برای تجزیه بیولوژیکی یک ماده آلی در یک نمونه آب می باشد. بنابراین اندازه گیری BOD  به عنوان پایه  آشکار سازی مواد آلی قابل تجزیه بیولوژیکی در آب است. تفاوت بین BOD  و نیاز اکسیژن شیمیایی این است که COD  مواد آلی تجزیه ناپذیر بیولوژیکی را نیز شامل می شود.

زهراجاویدی

متنترجمه شده سرکار خانم مهندس جاویدی از گروه تلگرامی بلواکوا

اهمیت خوراک در پرورش آبزیان

افزایش کیفیت خوراک، افزایش رشد، افزایش ایمنی

در میان تمام موارد موجود و قابل بحث در خوراک میگو، به نظر می رسد کاهش قیمت به همراه افزایش کارایی در اولویت قرار دارد.

قیمت خوراک ارتباط مستقیمی با سطوح پروتئین و انرژی دارد و همین موضوع یکی از شاخص های کیفیت خوراک می باشد.

کیفیت در واقع بستگی به نوع و منبع پروتئینی استفاده شده در خوراک دارد که بر روی قابلیت هضم digestion  و جذب absorption مواد مغذی در لوله گوارش و جذب شدن در بافت های هدف تاثیر می گذارد.

مصرف منابع نامناسب و کم کیفیت پروتئین یا انرژی در خوراک، موجب کاهش کارایی رشد و افزایش دفع مواد نیتروژنی در محیط پرورشی و آب های موجود در اطراف مزارع می شود.

سطح پروتئین یا نیاز پروتئینی؟

در طی سالیان گذشته در مورد نیازهای پروتئینی میگو، بیشتر تمرکز بر روی غلظت پروتئین خوراک (%) بوده است و بدون توجه به میزان قابلیت هضم، مصرف خوراک به عنوان فاکتور اصلی مد نظر قرار می گرفت.

به صورت تئوری، سطوح کم پروتئین جیره می تواند با پروتئین با کیفیت بالا (که به مفهوم افزایش قابلیت جذب است) جبران شود.

در حال حاضر بیشتر تمرکز بر روی این موضوع است که پروتئین چگونه در بافت قرار گیرد و جذب شود که این امر موجب افزایش رشد میگو می شود.

با افزایش وزن، با صرف نظر از سطوح پروتئین جیره، نیاز پروتئینی نیز کاهش می یابد.

پروتئین در خوراک میگو

همانگونه که در بخش اول اشاره شد، قیمت یک واحد پروتئین بسیار با اهمیت و به عنوان یک معضل اساسی است. اما مهمترین مسئله اثبات قرار گیری پروتئین در بافت است که استانداردهای مختلفی برای اندازه گیری این امر وجود دارد (Capuzzo 1983)

•  نسبت کارایی پروتئین PER

نسبت وزن تر به دست آمده در هر واحد وزن خشک پروتئین مصرفی (نسبت وزن به دست آمده به پروتئین مصرف شده)

•  نسبت بهره وری پروتئین PUE

نسبت وزن خشک پروتئین قرار گرفته در بافت در هر واحد وزن خشک پروتئین مصرفی (پروتئین بافت به پروتئین مصرف شده)

•  نسبت بهره برداری از پروتئین خالص NPU

پروتئین ابقا شده پس از مصرف در هر واحد وزن خشک پروتئین هضم شده (نسبت اسیدهای آمینه تبدیل شده به پروتئین به اسیدهای آمینه مصرف شده)

پروتئین به عنوان منبع انرژی در خوراک میگو

بهینه سازی پروتئین جیره برای بافت (رشد و ابقا) امری ضروری است. مشکل اساسی این است که در سخت پوستان، پروتئین به عنوان منبع انرژی قابل استفاده می باشد. Wolvekamp and Waterman, 1960; Cowey and Sargent, 1972

این موضوع با توجه به محدودیت سخت پوستان در ذخیره سازی چربی ها و کربوهیدرات ها شناسایی شد. در نتیجه مصرف پروتئین برای رشد بافت ها تنها زمانی بهینه محسوب می شود که نیاز به استفاده از آن به عنوان منبع انرژی محدود شده باشد. همین موضوع منجر به انجام تحقیقات بسیاری در زمینه انرژی زیستی و بهینه سازی منابع غیر پروتئینی انرژی شد. استفاده این منابع در خوراک ضروری هستند.

ایمنی زیستی در پرورش میگو

مطلب توصیه شده از سوی  دکتر شیشه چیان که امیدوارم در این شرایط بحرانی کمکی باشه در جهت اتخاذ تصمیات درست. در جهت کنترل بیماری در مزارع پرورش میگو: 

به دنبال یک عامل رفتن به عنوان دلیل بیماری ، خصوصا بیماری ویروسی راه غلطی است. آب تنها یکی از عوامل هست و در صورتی که آب را ضد عفونی کنید اما اصول ایمنی زیستی را رعایت نکنید خصوصا در زمینه ویروس کمکی نکرده است. در خصوص باکتری و غیره هم ضد عفونی را راه پیشگیری نمیدونم اعتقاد من اینه که وایت اسپات در این مرحله از لارو شروع شده و بعد اشاعه پیدا کرده لذا مسایل گفته شده نمیتونه کمکی کنه. تمرکز بر روی یک عامل و انتظار کمک برای حل مشکل صحیح نیست. پرورش میگو عملیات پیچیده ای است و نیاز به دقت بر روی منابع مختلف در یک زمان دارد .

بنابراین تصور نکنید استفاده از یک محصول راه نجات نهایی است. این موضوع میتونه کمک کنه به یک عامل اما راه حل نمیتونه باشه. رعایت ایمنی زیستی یا بیو سکیوریتی ٩٠ در صد هم نیست یا صفره یا صد.

پرورش میگو چیزی جز تولید نیست . هرکس در درازمدت به شیوه دوستدار طبیعت این تولید رو انجام بده برنده است .به تایلند نگاه کنید که سالها پیشتاز صنعت بود ولی ظرف چهارسال اخیر دچاربحران شده .در تمام دنیا مزرعه داران از اشتباهات درس می گیرند و اگر در ایران پس از بیست سال هنوز مشکل داریم به این دلیله که طرح مشخصی برای ایمنی زیستی در.کنار تولید نداریم و هنوز داریم بر روی مسایل بنیادین بحث می کنیم .شخصا بر این باورم که هیچ چیز تغییر نخواهد کردو دراین بین صنعت و در رأس اون پرورش دهنده متضرر خواهد شد.

همینطور که قبلا توضیح دادم اگر بیماری از لارو باشه و با درصد بالای آلودگی کاری از دستتون بر نمیاد فقط پولتون رو هدر ندید اما اگر از محیط وارد شده در اون زمان ایمنی زیستی و استفاده از محرکهای تقویت ایمنی به علاوه مدیریت استرس راه مبارزه خواهد بود.

در صورت امکان مقداری از میگوهای استخرهای با بایومس بالا رو صید کنید. تعداد مراجعین و مقدار آلودگی رو کاهش بدید. و از کارهای پر خطر اجتناب کنید. افراد سودجویی که بدون ادله علمی میخوان از این موقعیت استفاده کنند کمکی بهتون نمیکنن و فقط خودتون میتونید به خودتون کمک کنید.

هوادهی استخر پرورش میگو

در ارتباط با ادامه مبحث هوادهی و جلوگیری از کاهش اکسیژن محلول در استخر؛ به گفته پروفسور Boyd به ازای هر 10 کیلوگرم بر هکتار غذادهی روزانه، می بایست از یک هواده با قدرت تقریبی 10 اسب بخار استفاده کنید. همواره باید دقت داشته باشید که میزان اکسیژن محلول کمتر از 3 میلی گرم در لیتر نباشد تا مرگ و میر اتفاق نیافتد (میزان بهینه اکسیژن محلول 4 میلی گرم در لیتر).
-نحوه چیدمان هواده ها از اهمیت بالایی برخوردار است.                                            -میزان هوادهی می تواند در ابتدای دوره پرورش کمتر بوده و به مراتب افزایش یابد.
-در طول روز می توان از هوادهی به میزان کمتری استفاده کرد.